Μαρία Βουζουνεράκη

Αγαπάω τους ανθρώπους, όσο και τις λέξεις μου. Τα μουτζουρωμένα και τσαλακωμένα χαρτιά, μοιάζουν με μια συννεφιασμένη ημέρα που περιμένει τον ήλιο να κάνει πρεμιέρα. Θυμάμαι πάντα τον εαυτό μου να ονειρεύεται και να ελπίζει. Κάθε τι που ανασαίνει, είναι η δική μου έμπνευση. Και είναι τόσο όμορφοι οι άνθρωποι, όταν γίνονται λέξεις στα μουτζουρωμένα σου χαρτιά!
25 Οκτωβρίου 2021

Ένα παλτό γεμάτο από ξέμπαρκα συναισθήματα

Κάθεσαι και μετράς ώρες και ήχους. Μετράς, μόνο μετράς. Δεν έχει μείνει τίποτα άλλο να κάνεις. Όταν φτάνεις να υπολογίζεις τις κινήσεις και τις αντιδράσεις...

16 Φεβρουαρίου 2020

Διαφορετικό επίπεδο

Έρωτας μεταξύ ανθρώπων με διαφορετικό πολιτισμικό επίπεδο. Αιώνας τον ανατροπών σου λέει, δύσκολες οι ανθρώπινες σχέσεις συνεχίζει. Και εσύ κάθεσαι σε μια γωνιά και αναρωτιέσαι...