Δύσκολο πράγμα το “ξεβόλεμα” και σίγουρα δεν είναι για όλους!
Αναγνωρίζονται εύκολα ανάμεσα στο πλήθος. Ξεχωρίζουν από τους κοινούς καθημερινούς ανθρώπους. Συχνά, έχουν την έλλειψη αποτυπωμένη στα μάτια τους. Η μιζέρια διαγράφεται στις ζάρες από το μέτωπό τους και την απαισιοδοξία τη διακρίνει κανείς ακόμα και στον τρόπο που περπατούν.
Δεν πρόκειται για άλλους από τους περιβόητους τοξικούς ανθρώπους. Ψυχές παγιδευμένες σε συναισθηματικά τέλματα και αδιέξοδες καταστάσεις που παρακολουθούν τον έξω κόσμο από μακριά. Θα τους ακούσεις συχνά να μεμψιμοιρούν και να αποδίδουν την κακοκεφιά τους σε οτιδήποτε άλλο από τη γενικότερη στάση ζωής τους. Μηδενίζουν, υποτιμούν, ειρωνεύονται και βγάζουν μια πρωτοφανή κακία σε οποιονδήποτε δοκιμάσει τα όρια και τις αντοχές του σε πράγματα που δεν τόλμησαν ποτέ να δοκιμαστούν. Σε οποιονδήποτε επιχειρήσει να δραπετεύσει από τη γυάλινη αυτή φυλακή της οποίας τα όρια συναντούν αυτά της σιγουριάς και οποιοδήποτε βήμα παραπέρα φαντάζει γκρίζα ζώνη.
Χαρακτηρίζονται από μια αστείρευτη αδράνεια και έναν πρωτοφανή ωχαδερφισμό. Έχουν έτοιμη τη δικαιολογία σε οτιδήποτε λέγεται με σκοπό να τους αφυπνίσει και η αντίδρασή τους είναι πάντοτε η ίδια: παθητική επιθετικότητα. Απώλεια μνήμης και στροφή 180 μοιρών στα μέχρι πρότινος λεγόμενά τους, κάθε φορά που η αλήθεια σκάει με κρότο πάνω στο πληγωμένο τους “εγώ”. Κάθε φορά που ένας άνθρωπος που θεωρούσαν δικό τους τολμά να κοιτάξει λίγο πιο βαθιά τους και να τους πει την αλήθεια που με τόση επιμονή φτιασιδώνουν και καλλωπίζουν, κατάμουτρα.
Αν λοιπόν ξανατύχει να συναντήσετε κάποιον από δαύτους, μην του θυμώσετε. Τρέφει ήδη αρκετή εμπάθεια για το άτομό του και αυτή πολλαπλασιάζεται κάθε φορά που του υποδεικνύεται το λάθος του. Παλεύει καθημερινά με πολλούς δαίμονες για να ανεχτεί και τη δική σας κριτική -όσο και αν αυτή είναι καλοπροαίρετη- και σπαταλά όση φαιά ουσία διαθέτει προκειμένου να σιγάσει τη φωνή που του καταμαρτυρά διαρκώς πως ο καιρός περνάει άσκοπα. Πως απομακρύνεται συνεχώς από την ευτυχία και πως δεν κοροϊδεύει κανέναν άλλον από τον ίδιο του τον εαυτό.
Απομακρυνθείτε χωρίς τυμπανοκρουσίες από την καθημερινότητά του και χαρίστε του λίγο χρόνο με τον εαυτό του. Ή που θα βρει από μόνος του τη δύναμη να απεγκλωβιστεί από τον βάλτο της ατολμίας του, ή που θα βουλιάζει μια ζωή σε επιλογές που φοβήθηκε να κάνει. Βλέπετε, δύσκολο πράγμα το ξεβόλεμα και σίγουρα δεν είναι για όλους μας.
Χατζηκυριάκου Παντελής
Ονομάζομαι Χατζηκυριάκου Παντελής και είμαι από τη Θεσσαλονίκη. Αν και λογιστής στο επάγγελμα, η σχέση μου με τους αριθμούς παρέμεινε τυπική.
Στα 29 μου χρόνια, κοιτάζοντας πίσω μου με θυμάμαι από μικρό να αποτυπώνω τις σκέψεις και τις ανησυχίες μου δεξιά κι αριστερά. Άλλες φορές σε ένα παγκάκι σε κάποια από τις παιδικές γειτονιές της δεκαετίας του 90’, αργότερα στο περιθώριο των σχολικών μου βιβλίων, στη συνέχεια σε κάποιο αμφιθέατρο της σχολής μου κι έπειτα σε ένα τεφτέρι που με συντρόφευε καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας μου.
Λάθος επιλογές έκανα και θα κάνω πολλές ακόμη. Όλες τους όμως τις έκανα σε συνάρτηση με τον αθλητισμό και τη γραφή. Αυτά ήταν το οξυγόνο μου. Η εκτόνωση του σώματος και του πνεύματος μου. Οι μόνες σταθερές αξίες σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο που μου θύμιζαν ποιος είμαι και τι θέλω.
Μέσα από αυτήν εδώ τη στήλη, θα πορευτούμε παρέα με αναλύσεις απόψεων, προσωπικές ανησυχίες, εξορμήσεις στην επικαιρότητα και καταθέσεις ψυχής.
Κυρίες και κύριοι, καλό μας ταξίδι!
