Στις φυλακές της Κομαντατούρ, στο κέντρο της Αθήνας
Γερμανική κατοχή, στρατόπεδο Χαϊδαρίου, Σκοπευτήριο Καισαριανής, πείνα, δίψα, Κομαντατούρ.
Χρόνια πριν, ξεχασμένα δυστυχώς από πολλούς με τα πως και τα γιατί να είναι πολλά. Μα μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας είναι ικανή να σου θυμίσει, να σου μάθει και να σε κάνει να ανατριχιάσεις. Με μια στάση στην οδό Κοραή στο νούμερο 4, σε ένα χώρο ιστορικής μνήμης.
Εκεί λοιπόν που υπήρξε το στρατηγείο της Κομαντατούρ στο επίπεδο του δρόμου, αυτό που έχει καταστραφεί πια. Μα έχει αφήσει ίχνη κάτω από την επιφάνεια της γης σε ένα πρώτο και ένα δεύτερο υπόγειο. Για να θυμίζουν πάντα τις εγκληματικές πράξεις και να κρατάνε τον απόηχο από τα βογγητά πόνου και φόβου ανθρώπων που φυλακίστηκαν εκεί.
Χώροι βασανιστηρίων και κράτησης που χώρεσαν μέσα τους τόσες ψυχές την δεκαετία του 40. Αυτές που στοίχειωσαν τους υγρούς και σκοτεινούς θαλάμους. Αλλά αυτά δεν ήταν τα μόνα σημάδια που άφησαν εκεί, υπάρχουν και τα απτά. Αυτά που θα συναντήσεις κυρίως στο δεύτερο υπόγειο, χαραγμένα στους τοίχους για να θυμίζουν και να μένουν εκεί, αποτυπώματα πραγματικών ηρώων.
‘Θέλω νερό’, ‘Εύκολα μπαίνεις, δύσκολα βγαίνεις’, ‘Κατίνα και Φιλιώ άδικα φυλακισμένες’ ‘Μαλάνδρας Μαουρηζηως Τορινος ετών 21’ και άλλα τόσα πολλά να γεμίζουν κάθε εκατοστό από τα ντουβάρια. Αφήνοντας σε, με δάκρυα στα μάτια και την ανατριχίλα να σε διαπερνά. Βουβός, μπροστά σε εγκλήματα Γερμανών και χαφιέδων που τα βρήκαν μαζί τους. Γιατί κι αυτοί έπαιξαν τον ρόλο τους και έμειναν ιστορικά χαραγμένοι στους τοίχους που φυλάκισαν τους προδομένους.
Για εκείνους λοιπόν αξίζει να επισκεφτείς κάποια στιγμή αυτό το μέρος, όχι για να λυπηθείς. Αλλά για να τιμήσεις και να νιώσεις την δύναμη των ελεύθερων ψυχών που υπήρξαν εκεί. Γιατί αυτές μένουν αθάνατες.
Με απόλυτο σεβασμό,
Χριστίνα Χριστίνα Ρογκάκου
"Καταγόμενη από την Μάνη θεωρητικά θα έπρεπε να έχω ένα δυναμικό χαρακτήρα, κάτι όμως που πάντα έρχεται σε σύγκρουση με τα χαρακτηριστικά του ζωδίου μου “Καρκίνου”. Αθεράπευτα ρομαντική και ονειροπόλα!! Με μια ροπή προς τα ρίσκα και φανατική ακόλουθος της τάσης για την απόκτηση του άπιαστου. Πάντα λάτρευα το να γράφω μιας και με αυτόν τον τρόπο μπορούσα να εκφράσω πάντα τις σκέψεις μου πολύ καλύτερα από το να χρησιμοποιώ τα λόγια! Ερωτευμένη με την ζωή και ανοιχτή στο ότι μπορεί αυτή να μου δώσει."
