«Εδώ Πολυτεχνείο»
Αθήνα, 17/11/1973
«Εδώ Πολυτεχνείο»
«Λαέ, Λαέ ή τώρα ή ποτέ»
«Απόψε σκότωσαν τα παιδιά σας»
Ήχοι πυροβολισμών..
Αθήνα 17/11/2018
Τα ηχητικά ντοκουμέντα της εποχής μου φέρνουν δάκρυα στα μάτια και τα χέρια μου τρέμουν μνημονεύοντάς σας με αυτές τις λέξεις. Είμαι πολύ μικρή απέναντί σας, αλλά επιτρέψτε μου στη μνήμη σας να πω ένα ευχαριστώ.
Σας ευχαριστώ γιατί εσείς με το θάνατό σας (που δεν τον είδα, αλλά υπάρχουν ντοκουμέντα με κάποιους από εσάς που χάσατε τη ζωή σας) με βοηθήσατε να σπουδάσω και να μη με εμποδίσει κανένας σε αυτό.
Σας ευχαριστώ που μου επιτρέπετε να συναντιέμαι με τους φίλους μου στο δρόμο και να μην υπάρχει πρόβλημα αν είμαστε περισσότεροι από τρεις.
Σας ευχαριστώ που μπορώ να λέω ελεύθερα τη γνώμη μου και να διεκδικώ τα δικαιώματά μου.
Σας ευχαριστώ που κανένα «αποφασίζομεν και διατάζομεν» δε με κάνει να σκύβω το κεφάλι.
Σας ευχαριστώ που σήμερα είμαι καθηγήτρια και μπορώ να μάθω στους μαθητές μου να παλεύουν για τα πιστεύω τους χωρίς να κρύβονται πίσω από κουκούλες.
Σας ευχαριστώ που με μάθατε να πιστεύω πως σε αυτό τον κόσμο υπάρχουν ήρωες, και αυτοί μπορούν να αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο.
Σας ευχαριστώ: Σπύρο Κοντομάρη, Διομήδη Κομνηνέ, Σωκράτη Μιχαήλ, Toril Margrethe Engeland, Βασίλη Φάμελλε, Γιώργο Σαμούρη, Δημήτρη Κυριακόπουλε.
Σας ευχαριστώ εσάς και άλλους τόσους που τα ονόματά τους δεν έχουν διασωθεί στις σελίδες της Ιστορίας.
Σας ευχαριστώ που με μάθατε να τραγουδάω ένα τραγούδι και να το φωνάζω με όλη μου την ψυχή…
«Τ’ αρχινισμένο σύνθημα πάντα μου μένει
όποτε ακούω από τότε ακορντεόν
κι έχει σαν στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει
δε θα περάσει ο φασισμός»
Χριστίνα Ρογκάκου
https://www.youtube.com/watch?v=EhRw1ZA5oYY&feature=youtu.be&fbclid=IwAR12F32Rl1EXOhWz4VcQ2vWSGifVeVyOP0UymAEi47n5mVuZn2cxcMOGEx4
Χριστίνα Ρογκάκου
"Καταγόμενη από την Μάνη θεωρητικά θα έπρεπε να έχω ένα δυναμικό χαρακτήρα, κάτι όμως που πάντα έρχεται σε σύγκρουση με τα χαρακτηριστικά του ζωδίου μου “Καρκίνου”. Αθεράπευτα ρομαντική και ονειροπόλα!! Με μια ροπή προς τα ρίσκα και φανατική ακόλουθος της τάσης για την απόκτηση του άπιαστου. Πάντα λάτρευα το να γράφω μιας και με αυτόν τον τρόπο μπορούσα να εκφράσω πάντα τις σκέψεις μου πολύ καλύτερα από το να χρησιμοποιώ τα λόγια! Ερωτευμένη με την ζωή και ανοιχτή στο ότι μπορεί αυτή να μου δώσει."
