Δεν είναι έντιμο το να παίρνεις και να μη δίνεσαι
Δεν ισχύει αυτό που λένε ότι ο καθένας μας ψάχνει την αγάπη, γιατί αν αυτό ίσχυε, τότε όποιος μας αγαπούσε θα τον επιλέγαμε και θα περνούσαμε ζωή χαρισάμενη. Νομίζω πως αν καθίσουμε να σκεφτούμε λιγάκι, θα δούμε ότι η ανάγκη μας είναι περισσότερο αυτή του να αγαπήσουμε, να καλύψουμε κενά μέσα μας. Είτε αυτά πηγάζουν από την παιδική μας ηλικία, είτε από την ανασφάλειά μας ως ενήλικες, είτε επειδή τελικά φοβόμαστε να συνάψουμε υγιείς σχέσεις αφού ως τώρα ήταν νοσηρές.
Νομίζω, πως εάν τελικά το σκεφτούμε λιγάκι, θα δούμε ότι βάζουμε τον πήχη σε ένα σημείο και έπειτα, ώσπου να έρθει αυτός που νομίζουμε πως θα πληρεί τις προϋποθέσεις, απολαμβάνουμε (εκμεταλλευόμαστε) όποιο συναίσθημα μπορεί να μας δώσει κάποιος άλλος, γιατί είμαστε τόσο εγωιστές που ενώ ξέρουμε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να του δώσουμε την ευκαιρία που τόσο θέλει, ενώ τον έχουμε απορρίψει, τον απομυζούμε γιατί όλοι ξέρουμε κατά βάθος ότι είναι ωραίο να είσαι ποθητός, γιατί κανένας δεν αγάπησε τη μοναξιά.
Και ώσπου να έρθει το ιδανικό (που έχουμε φτιάξει στο μυαλό μας) απολαμβάνουμε (ίσως και ασυνείδητα) αυτό που απλόχερα μας δίνει ο άλλος. Φτάνει! Μη το κάνεις! Μείνε προσηλωμένος στο στόχο σου, μείνε κολλημένος στην αναμονή για το καλύτερο, όμως μην κοροϊδεύεις τον άλλον που σου δίνεται. Μην του γεννάς ελπίδες. Μείνε στη δειλία σου, στην ανεξαρτησία σου ή όπως αλλιώς έχεις βαφτίσει μέσα στο κεφάλι σου τους προσωπικούς σου φόβους, αλλά σκέψου: δεν είναι έντιμο το να παίρνεις και να μη δίνεσαι.
Μαρία Χαρίτου