Ποιόν ρώτησες για να μπεις;
Πάνω που έχεις κάτσει να ξεκουραστείς αρχίζεις να αναρωτιέσαι ποτέ επί τέλους θα ησυχάσεις από όλα αυτά που αναστατώνουν και κάνουν άνω κάτω την ζωή σου.
Που την μολύνουν και βρωμίζουν αυτά που εσύ κοπιάζεις για να τα έχεις όλα στην εντέλεια.
Κάτσε ρε παιδί μου.
Που πας να μπεις έτσι;
Εγώ μόλις καθάρισα και πέταξα τα άχρηστα και εσύ έρχεσαι με βρώμικα πόδια να μου τα λερώσεις πάλι.
Ποιόν ρώτησες για να μπεις;
Μυστήρια όντα οι άνθρωποι.
Νομίζουν πως με το έτσι θέλω έχουν δικαίωμα οπότε τους καπνίσει να εισβάλουν ακάλεστοι στην ζωή σου.
Περίεργα τρένα όλοι τους.
Αναρωτήθηκε κάνεις αν θέλεις επισκέψεις;
Αναρωτήθηκε κάνεις γιατί κατέβασες τα ρολά αφήνοντας απ’ έξω τα κακά πνεύματα;
Μήπως ο χρόνος σε δίδαξε να τα κάνεις όλα αυτά; Το σκέφτηκε ποτέ κανείς αυτό;
Μήπως δεν άντεξες να γυρίσεις για άλλη μια φορά και το άλλο μάγουλο;
Μήπως έμεινες κενός από συναισθήματα με τους τόσους ταχυδακτυλουργούς που εξαφάνιζαν την υπομονή σου;
Σίγουρα κανείς δεν νοιάζεται τι θέλεις εσύ ή τι έχεις ανάγκη.
Όλοι αυτοί θεωρούν κεκτημένο δικαίωμα να εισβάλουν στην ζωή σου, αλλά εσύ μην τους άφησες ξανά να στην αναστατώσουν.
Σκούπισε το πατάκι στην εξώπορτα και κλειστούς την πόρτα στα μούτρα.
Μην δείξεις αδυναμία σε υποσχέσεις και μετάνοιες. Εσύ άνθρωπος είσαι. Δεν μπορείς να δώσεις άφεση αμαρτιών για όλα αυτά που κάνανε.
Αναφώνησε ένα ‘άντε γειά’ και άνοιξε την μουσική τέρμα για να καλύψει τον ήχο της φωνής που ακούς έξω από την πόρτα.
Και που είσαι.
Πριν πέσεις για ύπνο να κάνεις πάλι μπάνιο μπας και έμεινε πάνω σου η σκόνη τους και σε λερώσει και πάλι.
Ιωάννα Δαμηλάτη