Όλα μισά τα αφήνεις
Άνοιξε το βιβλίο της ζωής σου και διάβασε σελίδα, σελίδα αργά χωρίς να βιάζεσαι αυτά που έχεις γράψει έως σήμερα.
Προσπάθησε να σκεφτείς τι αξίζει να κρατήσεις.
Δες το σαν παιχνίδι. Δεν είναι απαραίτητο να κρατήσεις μόνο τα καλά.
Ίσως οι κακές στιγμές οι κακές εμπειρίες που έχεις από όλα αυτά να έχουν μεγαλύτερη αξία για σένα γιατί σε πόνεσαν πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο. Ποιο πολύ απ’ ότι περίμενες.
Γιατί είναι όλα αυτά που θα ήθελες μα ποτέ δεν κατάφερες να έχεις, γιατί δεν ήσουν αρκετά δυνατός για να τα τολμήσεις.
Για σκέψου λοιπόν λίγο…
Τις σημαντικές αποφάσεις που πήρες.
Τα όχι που είπες.
Τα θέλω που δεν τόλμησες να ξεστομίσεις.
Τα λάθη που έκανες αψηφώντας τις συνέπειες.
Το παιδί που είχες κρυμμένο μέσα σου και δεν το άφησες να βρει να τρέξει.
Την δύναμη που έκανες αδυναμία.
Την ικανότητα σου να αγαπάς και να δίνεις πάντα χωρίς να αγαπάς τον εαυτό σου.
Την αποδοχή ή την απόρριψη που έλαβες ως σήμερα με όλους εκείνους που γέμισαν το βιβλίο της ζωής σου.
Έχεις σκεφτεί ποτέ να τα βάλεις όλα αυτά σε ένα μεγάλο μπαούλο και να τα θάψεις τόσο βαθιά που να μην μπορεί κανείς να τα ανακαλύψει;
Αγωνίστηκες με πάθος για όλα αυτά και στο τέλος άφησες μισό τελειωμένα όλα τα κεφάλαια γιατί δείλιασες να τα κλείσεις.
Αφού αυτό ήθελες να τα κλείσεις. Έτσι έλεγες. Γιατί αφήνεις παραθυράκια; Αφού βάζουν αέρα και θα κρυώνεις πάλι.
Να σου πω εγώ γιατί το κάνεις.
Ελπίζεις……
Έτσι όμως δεν προχωράς μπροστά. Γεμίζεις την ζωή σου με παρενθέσεις που τις ανοίγεις όποτε νιώσεις την επιθυμία και κρυφό κοιτάζεις μέσα τους.
Καφενείο την έκανες την ζωή σου που μπαινοβγαίνει όποιος θέλει.
Κουβαλάς μέσα σου μόνο χειμώνες και η λάσπη από την μπόρα που ξέσπασε σήμερα την πήρες κι αυτή μαζί σου.
Που θα χωρέσει ο ήλιος μέσα σου για να έρθει και για σένα κάποτε καλοκαίρι;
Όλα μισά τα αφήνεις και μουχλιάζουν.
Είναι απλό ξεγυμνώσου πέτα τα άχρηστα ακόμα κι αν δεν το ευνοούν οι συνθήκες πριν ο χρόνος αρχίσει να μετράει αντίστροφα για σένα και ζήσε.
Βάλε όρια και μην ξεχάσεις να ντυθείς πάλι γρήγορα πριν προλάβει να μπει μέσα σου πάλι ο χειμώνας..
Έχω γεννηθεί στην Νίκαια και έχω καταγωγή από την Μυτιλήνη.
Είμαι παντρεμένη και έχω έναν γιό.
Πάντα ήμουν ένα δραστήριο άτομο γεμάτο ανησυχίες.
Ότι και να έκανα για να γεμίζω τα κενά μου πάντα κάτι εξακολουθούσε να μου λείπει.
Αυτό το κάτι μεγάλωνε ώσπου άρχισα από το πουθενά να γράψω.
Ένα ξημέρωμα που έγραψα τους πρώτους μου στίχους σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου.
Κάθε μέρα έγραφα στίχους.
Αλλά πάλι κάτι μου έλειπε.
Κρυφός μου πόθος ήταν να γράψω ένα βιβλίο.
Ήθελα να δω αν μπορώ να το κάνω, ξέροντας τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα.
Ήθελα να ρισκάρω και το τόλμησα.
Αυτό τώρα που γεμίζει την ψυχή μου είναι οι λέξεις.
Με αυτές τώρα ντύνω τους ήρωες των βιβλίων μου
