Ας μιλήσουμε για τις προ(σ)κλήσεις
Τις τελευταίες ημέρες, γίνεται ένας πανζουρλισμός με τη νέα μόδα του #10yearschallenge. Δε λέω, διασκέδασα πολύ με την ιδέα, μάλιστα όλο αυτό έκρυβε και μια δόση νοσταλγίας, μιας και πολλά πρόσωπα του τότε, μου είναι πιο οικεία από αυτά του τώρα. Περνούν τα χρόνια θα μου πεις, οι άνθρωποι αλλάζουν ή και χάνονται ακόμα. Αποφάσισα λοιπόν μέσα σε όλην αυτή μου τη φόρτιση, να σε προβληματίσω λιγάκι και να σου βάλω ένα challenge με τον εαυτό σου!
Αναρρωτιόμουν λοιπόν, πόσο έχεις εξελιχθεί αυτά τα τελευταία 10 χρόνια; Ωρίμασες; Έμαθες να βάζεις όρια; Πως σε βλέπουν οι άλλοι; Σε υπολογίζουν; Σε θεωρούν έναν κοινωνιοπαθή μαλάκα; Ο λόγος σου, έχει καμία αξία ή λες μόνο αερολογίες και κανείς δε σε παίρνει στα σοβαρά; Διεκδικείς (σ)τη ζωή σου; Πως ήσουν πριν και πως είσαι τώρα; Σκέφτηκες πως τα τελευταία 10 χρόνια εξελίχθηκες ως άνθρωπος; Έκανες ένα μεταπτυχιακό; Ένα διδακτορικό; Αποκαταστάθηκες επαγγελματικά; Είσαι εντάξει μ’ εσένα; Έκανες μια σοβαρή σχέση; Ένα παιδί; Υιοθέτησες ένα κατοικίδιο; Πήρες σπίτι; Άλλαξες τον τρόπο που βλέπεις τους γονείς σου; Τους συγχώρησες για την παιδική ηλικία σου, που σου προκαλεί τόσα προβλήματα τώρα στην ενήλικη ζωή σου; Γιάτρεψες το πληγωμένο παιδί μέσα σου; Έκανες μια καλή πράξη που σε έκανε να νιώθεις πλήρης;
Είμαι εδώ απόψε, για να σε προ(σ)καλέσω να δεις τον εαυτό σου τα προηγούμενα 10 χρόνια, χωρίς να μετρήσεις τα σημάδια που σου άφησε ο χρόνος, μα εκείνα που σου άφησαν οι εμπειρίες σου μέσα στο χρόνο.
Μαρία Χαρίτου