Πρώτη αγάπη και παντοτινή λένε

Πρώτη αγάπη και παντοτινή λένε. Υποτίθεται όμως έπρεπε να κρατάει για πάντα και όχι να είναι μια ανάμνηση της εφηβείας μας. Μήπως τελικά η πρώτη αγάπη είναι κάθε φορά που ερωτευόμαστε και ξεχνάμε την προηγούμενη; Πόσα σ αγαπώ είπαμε που τα εννοούσαμε την δεδομένη στιγμή; Πόσες φορές πιάσαμε τον εαυτό μας να αναλογίζεται ποιά να ήταν η πιο όμορφη σχέση μας. Η “πρώτη πρώτη” που δεν ξέραμε που πάνε τα τέσσερα; Η επόμενη; Η μεθεπόμενη; Η εκείνη που ζήσαμε μετά τα τριάντα μας; Μήπως τελικά είναι κάθε φορά που ερωτευόμαστε; Εξάλλου την ίδια ταχυπαλμία έχουμε στο κάθε πρώτο μας φιλί. Πετάμε στα σύννεφα όσο διαρκεί η γλύκα της σχέσης. Επιτέλους γνώρισα τον άντρα της ζωής μου λέμε στις φίλες μας. Εκείνον που διαγράφει όλους τους προηγούμενους. Με τον ίδιο ενθουσιασμό μιλάμε για εκείνον όπως μιλούσαμε και για τους πρώην μας. Οπότε με αυτή την λογική έχουμε πολλές πρώτες αγάπες στη ζωή μας. Μα τι θα γίνει με την λέξη “παντοτινή “; Πρέπει να βρούμε και γι’ αυτήν τη θέση της, να την κολλήσουμε. Πρώτη αγάπη και παντοτινή θα έπρεπε να είναι εκείνη που νιώθεις όλα τα σκιρτήματα αλλά και που θα διαρκέσει για πάντα. Μέχρι τέλος. Ο άνθρωπος που θα σου πει: “ ήρθα για να μείνω, να σου κρατάω το χέρι με στοργή μέχρι τα βαθιά μας γεράματα”. Kαι να το εννοεί!

Να είναι ο πρώτος που θα τηρήσει το λόγο του. Τότε θα μπορώ να μιλήσω για παντοτινή αγάπη. Μόνο τότε. Προς το παρόν ερωτεύομαι απλά, μέχρι να βρεθεί και για εμένα εκείνος ο διαφορετικός που τα λόγια του θα τα κάνει πράξεις. ‘Ένα “θα σ αγαπώ για πάντα” αναζητάω που θα είναι και ο επίλογος της δικιάς μου προσωπικής ιστορίας αγάπης. Έως (μέχρι) τότε αφήνομαι να ζω στο παραμύθι του βατράχου. Και που ξέρετε; ‘Ίσως κάποια μέρα μεταμορφωθεί και στο δικό μου το φιλί.

Εύη Π. Γουργιώτη