Παίζοντας κρυφτό με τις λέξεις μου

Υπάρχουν λέξεις που λατρεύω

κι άλλες που λαξεύω στη λήθη.

Υπάρχουν λέξεις που πληγώνουν

κι άλλες που λυτρώνουν.

Υπάρχουν λέξεις που δε τολμώ να ξεστομίσω

κι άλλες που δε χορταίνω να χειρίζομαι.

Υπάρχουν λέξεις που δεν καταλαβαίνω

κι άλλες, που εύχομαι να μην καταλάβαινα.

Μέσα σ’ αυτά τα έξι γράμματα,

υπάρχω κι εγώ.

Κρύβομαι πίσω από κρυφά νοήματα,

ατημέλητες ασάφειες

και δυνατά αισθήματα.

Κρύβομαι…

Όχι, γιατί φοβάμαι,

μα γιατί δε θέλω να φανερωθώ.

Έχει κάτι το λυτρωτικό

το κρυφτό ανάμεσα στις λέξεις

-κανείς δεν ξέρει, τι είναι αλήθεια και τι πλάνη.

Τα πιο σκοτεινά μου ποιήματα,

τα έγραψα

στην πιο φωτεινή φάση της ζωής μου.

Και τα πιο φωτεινά,

στην πιο σκοτεινή.

Δεν μου φαίνεται διόλου παράξενο.

Απ’ το σκοτάδι γεννιέται το φως·

κι απ’ το φως αναδύεται το έρεβος.

Είμαι εθισμένη στην ακριβή τοποθέτηση δυσεύρετων λέξεων

προς δημιουργία ελεύθερου λυτρωτικού στίχου…

Φιλίνα Ιγνατιάδου