Πόσο θόρυβο κάνουν τα μούτρα σου άραγε, πέφτοντας στο πάτωμα, έχεις αναρωτηθεί;
Όταν πάψεις να πιστεύεις ό,τι, όλη η γη κινείτε γύρω από εσένα και καταλάβεις ότι είσαι ένας ανόητος που προσπαθεί να γίνει αρεστός με χίλιους δύο τρόπους;
Πίστευες ότι η δική σου κατοικία είναι στον Όλυμπο και όλοι οι υπόλοιποι, έμεναν σε φτηνά ξενοδοχεία γύρω σου έτσι;
Πίστευες πως η ομορφιά σου ή το παράστημα σου θα σε σώσει από την σωρεία των λαθών σου και θα βγαίνεις πάντα ατσαλάκωτος ε;
Πως όλοι γύρω σου ήταν μυρμήγκια που περπατούσαν και τα πατούσες οπότε ήθελες με τις μπότες σου;
Μάθε λοιπόν πως η ομορφιά δεν είναι ούτε τα ρούχα σου, ούτε το αυτοκίνητο σου, ούτε η ψευτοκαλοσύνη σου. Δεν είναι το φτηνό ενδιαφέρον που πουλάς για συναίσθημα. Ομορφιά δεν είναι το πουκάμισο μάρκας ηλίθιε, ούτε το ψεύτικο χαμόγελο σου. Ομορφιά είναι τα μάτια του ανθρώπου που στάζουν συναίσθημα.
Μόνο εκείνα. Και εγώ, όποτε γύρισα να δω το βλέμμα σου όταν δεν με κοιτούσες, πάγωνα από την αδιαφορία του.
Αλλά βλέπεις, ο καθρέφτης απέναντι σου δεν σε έσωζε πάντα. Έχω μάθει να διαβάζω πολύ μέσα στην ψυχή του άλλου και στη δική μου ψυχή μέσα μπορεί να υπήρχε σκοτάδι και φόβος, στη δική σου όμως υπήρχε ερημιά, παγωνιά, αποξένωση.
Στο μυαλό σου βέβαια υπήρχε εξουσία. Νόμιζες ότι εξουσιάζεις όλον τον κόσμο και πως σου χρωστούσαν όλοι αγάπη. Γιατί, για ποιόν λόγο;
Τι έδινες εσύ για να πάρεις; Τι έκανες εσύ για να σου δώσουν πίσω συναίσθημα;
Οι άνθρωποι δεν είναι μπαταρίες σου. Να τους παίρνεις αγκαλιά να φορτίζεις εσύ και να αδειάζουν εκείνοι. Ούτε προσωπικό σου λαμπατέρ είναι να τους έχεις δίπλα σου επειδή είσαι ετερόφωτος.
Οι άνθρωποι θέλουν δίπλα τους άνθρωπο με ψυχή, με ζεστασιά στα χέρια, με χάδι στα μαλλιά. Δεν θέλουν έναν νάρκισσο, ούτε έναν δήθεν ευαίσθητο.
Γιαυτό μάζεψε τα γλυκανάλατα σ’ αγαπώ σου, το ψεύτικο ενδιαφέρον σου και κάνε μου χώρο να αναπνεύσω καθαρό αέρα. Εμένα οποίος με αγαπάει, τον νιώθω να κυλάει στο αίμα μου καυτός και από εσένα το μόνο που έχει κυλήσει μέσα μου είναι αποστροφή και απογοήτευση.
Σου έχω νέα λοιπόν. Δεν κινείτε όλη η γη γύρω από εσένα φίλε.
Έναν ίλιγγο νιώθεις και δεν το έχεις καταλάβει.
” Η αγάπη κερδίζεται, δεν αγοράζεται, ούτε ξεγελιέται.”
Μπέττυ Κούτσιου
Ονομάζομαι Μπέττυ Κούτσιου Έχω την ευλογία να γράφω..
Γράφω γιατί είναι η ανάγκη μου μαζί με τις ανάσες που παίρνω.
Δεν τις μετράω σε οξυγόνο αλλά σε λέξεις.
Γράφω γιατί αλλιώς δεν θα είχα πού να ακουμπήσω.Θα αιωρούμουν στο κενό.Τώρα ακουμπάω στα χαρτιά και τα μολύβια μου.
Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούνε και αυτές.
Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω.
Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ.
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.
