Μια ευχή σ’ ένα αστέρι
Μια φορά να βγει η ευχή μου αληθινή πέφτοντας ένα αστέρι.
Έτσι μια φορά μόνο.
Να πιστέψω κι’ εγώ στη μαγεία του σύμπαντος.
Μα κι’ αυτό το “άτιμο” πέφτει τόσο γρήγορα, που μισή στα χείλη μένει πάντα η ευχή.
Μέχρι να το δω να πέφτει, να σκεφτώ τι να ζητήσω έχει ήδη σβήσει.
Μα που θα πάει;
Θα γίνω κυνηγός πεφταστεριών.
Καραούλι θα κρατώ όλη νύχτα.
Όλο και κάποιο θα το δω να πέφτει.
Μένει να σκεφτώ από τώρα την ευχή.
Να την έχω έτοιμη, σερβιρισμένη.
Αχ αστέρια μου γλυκά και μοναδικά.
Για να δούμε κατά πόσο ισχύει, ότι κάνετε αληθινές τις ευχές.
Μύθος ή πραγματικότητα,
όλα αυτά που ακούγονται για εσάς;
Απόψε πάντως θα παραφυλάω, δε θα μου ξεφύγετε.
Και είναι γεμάτος ο ουρανός από τη λάμψη σας!
Εύη Π. Γουργιώτη
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι' αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
