Πες πως ήμουν ένα όνειρο για σένα
Βγάλε με από μέσα σου.
Σε διατάζω να το κάνεις.
Πες πως ήμουν ένα όνειρο για σένα.
Μια οπτασία. Πως δεν υπήρξα ποτέ στη ζωή σου.
Τα χείλη μου πες πως δεν τα φίλησες.
Μήτε ένιωσες το κορμί μου.
Για ποια αγάπη μου μιλάς και άσπρα άλογα;
Εδώ γελάει και ο κάθε πικραμένος.
Έτσι είναι η αγάπη μάτια μου;
Τόσο ψεύτικη;
Δε τη θέλω τέτοια που είναι. Επέστρεψε μου το κάθε λεπτό που σπατάλησα μαζί σου. Δε θέλω να θυμάσαι τίποτα από μένα.
Πες πως ήμουν περαστική. Ξέχασε τα λόγια που σου έλεγα.
Μπούρδες πες πως ήταν. Δεν άξιζες να τα ακούσεις. Ήταν πολύ μεγάλα για σένα.
Αν σε ρωτούν για μένα πες τους πως δεν υπήρξα ποτέ ο έρωτας σου. Πες τους πως με έπαιξες.
Έπαιξες και ξεπούλησες την “αγάπη” μας για μια βραδιά σε άλλη αγκαλιά.
Για μια φορά στη ζωή σου, πάρε την ευθύνη των πράξεων σου.
Πες “φταίω”!!
Για μια στιγμή δείξε τον αληθινό εαυτό σου.
Και άσε έμενα την τάχα “καψούρα” σου να βρω την άκρη μου.
Δε θα χαθώ.
Το μόνο σίγουρο.
Η ζωή συνεχίζεται και μετά από σένα.
Και γίνεται ακόμη καλύτερη.
Θα σε ξεχάσω.
Φρόντισε να κάνεις κι’ εσύ το ίδιο.
Εύη Π. Γουργιώτη
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι' αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
