Γράμμα στον εαυτό μου
Αγαπώ τον εαυτό μου και δεν το θεωρώ εγωιστικό. Μου αφιερώνω στιγμές, που κάποτε δεν τολμούσα γιατί φοβόμουν να κάνω κάτι, δίχως την άδεια κάποιου.
Δεμένη από μια αόρατη αλυσίδα, που είχα βάλει στον εαυτό μου. Πήρε αρκετό καιρό να συνειδητοποιήσω, ότι είχα τα κλειδιά. Ακόμα έχω αλυσίδες, όμως ξέρω πως είναι θέμα χρόνου και θέλησης να τις βγάλω.
Είμαι υπαίτια για τις επιλογές μου, τις σκέψεις μου, τις πράξεις μου, την αντίδρασή μου. Κανένας άλλος δεν ευθύνεται, εγώ έδωσα τη δύναμη στους άλλους να πράξουν όπως θέλουν στη ζωή μου.
Όπως κάποιος δε θα με ρωτήσει γιατί βάζω ή δε βάζω ζάχαρη στον καφέ μου, έτσι θεωρώ ανούσιο κάποιος να με ρωτάει γιατί κάνω το ένα και δεν κάνω το άλλο. Δε με νοιάζει σε μεγάλο βαθμό πλέον τι πιστεύει ο καθένας, είναι πρόβλημα του καθενός αυτό και όχι δικό μου. Μια φορά ζω και θέλω όσο μπορώ να ζήσω όπως επιθυμώ.
Δεν επεμβαίνω σε κανενός την ελευθερία και δεν ενοχλώ κανέναν, πέρα από το εγώ ορισμένων. Παρατηρώντας τη ζωή μου και τις επιλογές μου, αποφάσισα ότι είναι καιρός να με αγαπήσω. Να κάνω πράγματα για εμένα και όσο μπορώ να μη συμβιβαστώ, διότι το αξίζω όπως όλοι. Γιατί αξίζω και είμαι ένα υπέροχο πλάσμα, με τα προτερήματά του και τα μειονεκτήματά του και με αποδέχομαι έτσι όπως είμαι.
Είμαι ευγνώμων για όσα έχω στη ζωή μου και περήφανη για ό,τι έχω κάνει. Όλες οι στιγμές μου, είναι μικρά ή μεγάλα μαθήματα. Κάποια τα έμαθα γρήγορα, άλλα μου πήραν χρόνια. Και τι με αυτό; Είμαι εδώ, αναπνέω, βλέπω, περπατάω, είμαι υγιής, όμως ακόμα και κάποιο από αυτά να μην έχω, η ζωή συνεχίζεται δυναμικά.
Στο μυαλό μου είναι όλα. Έχω τη δύναμη μέσα μου. Το σώμα μου είναι το όχημά μου, δε δηλώνει τι είμαι. Μόνο στην κοινωνία και στα πρότυπα που έχουν δημιουργηθεί δηλώνει κάτι. Ταμπέλες, λέξεις, δεν υπάρχουν, το μυαλό μου τα δημιουργεί.
Έχω μάθει να ζω στη ζώνη άνεσής μου και ό,τι με ξεβολεύει το θεωρώ κακό. Φοβάμαι σαν μικρό παιδί, κάτι που δεν έχω ιδέα εάν υπάρχει. Άγνωστο μέλλον λέγεται. Επίσης αναπολώ στιγμές, που απορώ εάν όντως τις θυμάμαι, έτσι όπως έγιναν. Ζω εκεί, στο παρελθόν.
Ντύνομαι όπως θέλω, κουρεύομαι όπως θέλω, το μοιράζομαι με όποιο άτομο θέλω, τρώω ό,τι θέλω. Έχω επίγνωση τι μου κάνει κακό και τι όχι, το αν θέλω να το παραδεχτώ ή όχι είναι άλλο θέμα. Αξίζω και με αγαπάω, γιατί ξέρω πως έχω με αρκετούς δαίμονες να συμφιλιωθώ και θα το κάνω, διότι δικά μου δημιουργήματα είναι, κομμάτια του εαυτού μου.
Γέμισα το μυαλό μου με θετικές σκέψεις, το εκπαιδεύω να βλέπει τα όμορφα πράγματα στην ζωή. Όσο μπορώ δεν το αφήνω να κάνει ότι θέλει. Ακούω την καρδιά μου, την έχω υποτιμήσει πολύ. Δε με πηγαίνει αυτή σε λάθος μονοπάτια, αλλά το μυαλό μου βασισμένο στο υποσυνείδητο μου.
Η δύναμη βρίσκεται μέσα μου, τίποτα και κανείς δεν μπορεί να με πειράξει εάν δεν το επιτρέψω.
Catia Marjary
Αθεράπευτα ονειροπόλα, μα πεισματικά ρεαλίστρια. Δεν χωράω σε καλούπια, ούτε φοράω ετικέτες. Είμαι μια τρελή που την βρίσκει με το να αποτυπώνει στο χαρτί, ότι βασανίζει το μυαλό και την ψυχή της. Πιστεύω πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και η ζωή απρόβλεπτη.
Η δίψα της ψυχής μου για την γραφή είναι τόσο έντονη, κι αν κάτι έχω μάθει στην μικρή έως τώρα ζωή μου, είναι ότι όταν κάτι την καίει, είναι θέμα χρόνου να το κάνει πράξη.
Πολλά μπορώ να πω για εμένα, αλλά μου αρέσει να εξάπτω την φαντασία,να με ανακαλύπτουν και να διεκδικούν αυτό που έχω.
My moto: Love yourself and the universe will love you back, never give up, live and learn as much as you can.
