Έρμαν Έσσε: ο πολυβραβευμένος συγγραφέας
Γερμανός λογοτέχνης γεννημένος στο Καλβ της Βυρτεμβέργης στις 2 Ιουλιου1877 και πέθανε στις 9 Αυγούστου 1962. ΟΙ γονείς του ήταν ιεραπόστολοι και μέλη του προτεσταντισμού. Ο νεαρός Έσσε ήταν ένα παιδί απείθαρχο και δύσκολο. Κάπνιζε και έπινε υπερβολικά και διάβαζε κρατώντας ένα περίστροφο. Ήταν διαρκώς αποξενωμένος από την οικογένεια του. Ο Έσσε έπασχε από κατάθλιψη όπως οι περισσότεροι συγγραφείς, λογοτέχνες, ποιητές και φιλόσοφοι κάθε ιστορικής περιόδου. Είχε επίσης εμμονή να γίνει διάσημος συγγραφέας. Εργάστηκε αρχικά σαν βιβλιοπώλης όπου είχε την ευκαιρία να μελετήσει παρά πολλά βιβλία. Στη συνέχεια ειδικεύτηκε στη νομική, φιλοσοφία και τη θεολογία.
Αν και μισογύνης παντρεύτηκε τρεις φορές και απέκτησε τρία παιδιά με την πρώτη σύζυγο. Επιρροές και βασικές πηγές έμπνευσης υπήρξαν τα έργα των Νίτσε, Γκαίτε, Σίλερ αλλά και η Ελληνική μυθολογία. Επίσης, φαίνεται σε κάποια βιβλία και η ψυχαναλυτική μέθοδος του Καρλ Γιουγκ, σε συνδυασμό με την έλξη, που του άσκησε ο μυστικισμός των ανατολικών θρησκειών και φιλοσοφιών.
Το ύφος της γραφής του είναι άμεσο, βαθύ και ουσιαστικό και κοιτάει μέσα στην ψυχή του αναγνώστη. Ο Έσσε εκφράζει κάθε άνθρωπο που παλεύει να κτίσει έναν αρμονικό εσωτερικό εαυτό. Αυτή η συγγραφική προσέγγιση τον ανέδειξε σε πνευματικό ‘’γκουρού’’ της μποέμ νεολαίας του 60′. Τα έργα του έχουν διαβαστεί από περισσότερους αναγνώστες από ότι ο Βούδας ή ο Άλαν Γουάτς.
Με το ελληνικό αναγνωστικό κοινό υπάρχει μια διαχρονική σχέση αγάπης και αυτό αποδεικνύεται από την εμπορική απήχηση και τις σταθερές πωλήσεις των βιβλίων του στη χώρα μας. Ο Έσσε έχει τιμηθεί το 1946 με το βραβείο Γκαίτε και με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Το 1955 με το βραβείο ειρήνης του Γερμανικού Συνδέσμου Εμπορίας Βιβλίων. Μερικά από τα βιβλία που αγαπήσαμε είναι τα: “Σιντάρτα”, “Ο λύκος της στέπας”, “Η επιστροφή του Ζαρατουστρα”, “Νάρκισσος και Χρυσόστομος”, “Ο Φραγκίσκος της Ασίζης” και “Ντέμιαν”!
Έχω εδώ ένα απόσπασμα από το αγαπημένο μου βιβλίο “Σιντάρτα” που δημοσιεύτηκε το 1922. (Θέλω σε αυτό το σημείο να κάνω έναν παραλληλισμό με την ιστορία της Ελλάδας. Είναι το τέλος του ελληνοτουρκικού πολέμου, δηλαδή από το 1918 έως το 1922 και τη φυγή από την Τουρκία της ελληνικής διοίκησης. Είναι δηλαδή η περίοδος της Μικρασιατικής καταστροφής.) Συγγνώμη για την παρένθεση, συνεχίζω με τα λόγια του Σιντάρτα: “όταν κάποιος ζητάει, συμβαίνει συχνά να μη βλέπουν τα μάτια του παρά μόνο αυτό που ζητάει, συμβαίνει να μην είναι ικανός να βρει τίποτα, να αφεθεί σε τίποτα, επειδή σκέφτεται πάντα μόνο αυτό που ζητάει, επειδή έχει ένα σκοπό, επειδή κατέχεται από το σκοπό. Ζητάω θα πει, έχω ένα σκοπό. Βρίσκω όμως σημαίνει είμαι ελεύθερος, στέκομαι ανοιχτός, δεν έχω κανένα σκοπό.” Επίσης, έχω και ένα απόσπασμα από τον “Ντέμιαν” ένα έργο που δημοσιεύτηκε το 1919. Περιλαμβάνει την πιο ειλικρινή αφήγηση της έντονης υπαρξιακής αγωνιάς και σχεδόν αναγκαστικής ωρίμανσης και συνίσταται στο “χαμένο παράδεισο της παιδικής ηλικίας και τη μετάβαση στον κόσμο της ευθύνης και της γνώσης”.
Φωτοπούλου Παρασκευή
Αγαπώ να διαβάζω και ειδικά Ελληνική Μυθολογία όταν έχω ελεύθερο χρόνο ασχολούμαι με την συγγραφή κειμένων.
” Ο Έσσε έπασχε από κατάθλιψη όπως οι περισσότεροι συγγραφείς, λογοτέχνες, ποιητές και φιλόσοφοι κάθε ιστορικής περιόδου. ” Bρήκαμε την κατάθλιψη ως καραμέλα και τους σαβουριάζουμε όλους.