Ας χορέψουμε
Ο Αλέξης και η Ελπίδα ζούσαν στην ίδια πόλη αλλά δε γνώριζαν ο ένας την ύπαρξη του άλλου. Ο καθένας τους αντιμετώπιζε καθημερινά τα ίδια ζητήματα που προκύπτουν από τη διαβίωση σε μια κλειστή κοινωνία, τις μειωμένες ευκαιρίες. Ένα από τα σημαντικά μειονεκτήματα της επαρχίας είναι ο περιορισμός είτε στη διασκέδαση, είτε στις γνωριμίες, είτε ακόμα και στην εκπαίδευση. Αυτοί οι δυο άνθρωποι , άγνωστοι μέχρι εκείνη τη στιγμή μεταξύ τους, σκέφτηκαν συμπτωματικά να ασχοληθούν με κάτι που προσέφερε η πόλη τους. Γράφτηκαν σε μια από τις σχολές χορού, λίγο πριν να αρχίσουν τα μαθήματα, έχοντας μια σχετική αγωνία όπως συμβαίνει άλλωστε σε κάθε νέα αρχή.
Έφτασε η μέρα για το πρώτο μάθημα. O δάσκαλος έκανε τις απαραίτητες συστάσεις και άρχισε να δείχνει τα βήματα, προς μεγάλη έκπληξη των μαθητών, οι οποίοι ήταν αδύνατο να τα ακολουθήσουν. Ο Αλέξης με την Ελπίδα κατέβαλαν μεγάλη προσπάθεια αλλά δεν τα κατάφερναν, ενώ οι υπόλοιποι στο τμήμα τα πήγαιναν μια χαρά. Είχαν συμπληρωθεί κιόλας πέντε μαθήματα αλλά ακόμα δεν είχαν ξεπεράσει τις δυσκολίες. Η επιθυμία τους να εξελιχθούν σε καλούς χορευτές τους ώθησε να κάνουν πρόβες και εκτός σχολής, πότε στο σπίτι του ενός και πότε στο σπίτι του άλλου. Η βελτίωση στις χορευτικές κινήσεις φάνηκε μετά την τρίτη συνάντηση. Εκτός από την εξέλιξη στο χορό υπήρχε και καλυτέρευση στη μεταξύ τους σχέση. Γελούσαν, διασκέδαζαν και συζητούσαν σαν δυο πολύ καλοί φίλοι.
Χόρευαν ολοένα και καλύτερα με ταχύτητα και χάρη και πριν κλείσει το εξάμηνο είχαν καταφέρει να έχουν μια καταπληκτική σκηνική παρουσία. Ένιωθαν άνετοι και σίγουροι για τον εαυτό τους και αποφάσισαν μετά από την παρότρυνση του δασκάλου τους, να πάρουν μέρος σε διαγωνισμό χορού. Ο διαγωνισμός γινόταν για να διατεθούν τα έσοδα για φιλανθρωπικό σκοπό. Τα εισιτήρια είχαν πουληθεί όλα, η συμμετοχή του κόσμου ήταν πρωτοφανής και η αγωνία του Αλέξη και της Ελπίδας ήταν μεγάλη. Ήταν το τελευταίο ζευγάρι στη σειρά του διαγωνισμού. Όταν αντίκρισαν το κοινό ένιωσαν λίγο να τρέμουν τα πόδια τους αλλά στο άκουσμα της μουσικής το αρχικό τρακ ξεπεράστηκε.
Μετά από ελάχιστα δευτερόλεπτα χόρευαν και χαμογελούσαν και απολάμβαναν τις φιγούρες σαν να ήταν επαγγελματίες χορευτές. Οι παρευρισκόμενοι παρασύρθηκαν από το ρυθμό και άρχισαν να χορεύουν. Η γεμάτη με κόσμο αίθουσα λικνιζόταν στο ρυθμό του τραγουδιού. Όλοι γελούσαν και διασκέδαζαν και χειροκροτούσαν. Το καταπληκτικό ζευγάρι ήταν η έκπληξη της βραδιάς και ήταν και οι νικητές του διαγωνισμού.
Παρασκευή Φωτοπούλου
Αγαπώ να διαβάζω και ειδικά Ελληνική Μυθολογία όταν έχω ελεύθερο χρόνο ασχολούμαι με την συγγραφή κειμένων.
