Γιατί να μισούμε;

Γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι που μας έχουν στεναχωρήσει. Άλλοι μας έχουν πληγώσει και κάποιοι μας έχουν αδικήσει. Και τι κάνουν ορισμένοι γι’ αυτό; Απλά τους μισούν, λένε. Και ακούω τη λέξη μίσος και δεν μπορώ να τη διαχειριστώ. Δεν είναι στη φύση μου να μισώ. Δε θέλω, πώς αλλιώς να το πω. Ίσως κάποιοι που με γνωρίζουν, να με χαρακτηρίσουν αφελή ή ανόητη, μα ειλικρινά δε μου βγαίνει αυτό το συναίσθημα.

Έχω πληγωθεί πολύ, χαρακιές ολόκληρες χάρισαν στην καρδιά μου. Μα αν τους πετύχω στο δρόμο μου, την καλημέρα μου θα τους την πω. Αυτή είμαι. Άλλοι δε θα το έκαναν, μα συγχωρώ. Έμαθα να συγχωρώ και να προχωρώ. Ούτε που θα έπρεπε να υπάρχει αυτή η λέξη για μένα, ή αυτό το συναίσθημα στην ψυχή μας. Πώς μπορεί κάποιος να προφέρει τη φράση: “σε μισώ!”; Πώς βγαίνει αυτό από μέσα του; Το ακούω από ορισμένους και ανατριχιάζω.

Ποιοι είμαστε στο κάτω κάτω εμείς, για να μισούμε; Θα μου πείτε πως είμαι λάθος, γιατί υπάρχουν και τραγικά συμβάντα που σε υποχρεώνουν να νιώθεις μίσος. Ναι, υπάρχουν, μα έχω δει χαροκαμένους ανθρώπους να συγχωρούν και εκεί αντίκρισα το μεγαλείο της καλοσύνης που μας δόθηκε από το Θεό. Την ταπείνωση να δίνεις τόπο στην οργή. Μεγαλοψυχία την αποκαλώ. Υποκλίνομαι στη δύναμη αυτών των ανθρώπων.

Έχω πληγώσει κι εγώ στο παρελθόν, δε με βγάζω από το σύνολο. Και επιθυμώ να με έχουν συγχωρέσει. Εξάλλου, όταν ο Θεός ο ίδιος συγχωρεί, ποιοι ήμαστε εμείς που δε θα το κάνουμε; Ή που θα πούμε πως μισούμε κάποιον; Δεν ξέρω για εσάς, αλλά έτσι είμαι πλασμένη. Ξεχνάω γρήγορα τι μου προκάλεσε κάποιος.
Εξάλλου, τι θα κέρδιζα αν γινόμουν όμοιός τους; Το σίγουρο είναι πως θα έχανα εμένα.

Εύη Π. Γουργιώτη