Απρόβλεπτη συνάντηση
Ο Μάριος είναι ένας εργένης σαράντα πέντε ετών, ευγενικός και ξεκάθαρος. Δε δίνει ποτέ υποσχέσεις που γνωρίζει εκ των πρότερων ότι δε θα τις τηρήσει. Με εμφάνιση που θυμίζει Ιταλό, σαγηνεύει σχεδόν όλες γυναίκες. Ο ίδιος ενώ θαυμάζει και σέβεται το θηλυκό πληθυσμό, δύσκολα θα παρέμενε πιστός σε μια και μόνο γυναίκα. Η δουλειά του είναι ‘’εμπορικός αντιπρόσωπος’’ και τον υποχρεώνει να μετακινείται συνεχώς κυρίως στη δυτική Ελλάδα. Είναι ο τύπος του ανθρώπου που είναι ευχαριστημένος με τον εαυτό του και ζει τη ζωή σαν μια περιπέτεια.
Ρεαλιστής κατά βάση αλλά και με μια ρομαντική πλευρά, πολύ καλά κρυμμένη μέσα του. Δεν είναι ο άνθρωπος που σκέφτεται πολύ, προτιμάει τη δράση από τη σκέψη. Επίσης, δεν θεωρεί επιβεβλημένη τη δημιουργία οικογενείας για να είναι ευτυχισμένος. Απόψε βρίσκεται στην Πάτρα για μια διανυκτέρευση αφού ολοκλήρωσε τα επαγγελματικά ραντεβού σε Ιθάκη και Κεφαλλονιά.
Η Αγγελική είναι μια γυναίκα που παντρεύτηκε σε νεαρή ηλικία και χώρισε σχετικά γρήγορα. Τώρα είναι σαράντα εννέα ετών. Εσωστρεφής και λιγομίλητη, δύσκολα εξωτερικεύει τις σκέψεις της, παραμένει υπέρμετρα ρομαντική και ευαίσθητη. Η βασική της πεποίθηση που φτάνει στα όρια της εμμονής είναι να γίνει ευτυχισμένη. Δεν καταφέρνει να απολαμβάνει τη ζωή και προσπαθεί συνεχώς να αποφύγει να πληγωθεί. Επιδιώκει την τελειότητα στις σχέσεις και οποιαδήποτε γνωριμία της φαίνεται ελαττωματική. Είναι και πάλι απογοητευμένη από μια πρόσφατη επίσης προβληματική σχέση που ευτυχώς έληξε. Ζει στην Πάτρα σε ένα παλιό νεοκλασικό σπίτι στο κέντρο και εργάζεται στις τηλεπικοινωνίες. Ταξιδεύει μόνο στις διακοπές και συνήθως στο εξωτερικό, μια ή δυο φορές τον χρόνο. Εμφανισιακά είναι όπως ακριβώς είναι και εσωτερικά, έχει την ιδιαίτερη ομορφιά που θα πρέπει να την ανακαλύψεις. Απόψε βαριέται φριχτά και έχει σκεφτεί να βγει για ένα πρόχειρο βραδινό φαγητό στο γωνιακό fast food.
Η βραδιά απόψε θυμίζει Άνοιξη. Είναι Δεκέμβρης και η πόλη ξεχειλίζει από μικροσκοπικά λαμπιόνια και στολίδια. Ο Μάριος έχει αφήσει τις αποσκευές του στο ξενοδοχείο και ψάχνει κάποιο κοντινό εστιατόριο για ένα γρήγορο φαγητό. Περπατάει στους δρόμους της πόλης και θαυμάζει τη συνύπαρξη των κλασικών κτιρίων με τα νεωτέρα μοντέρνα κτίσματα και εκεί βλέπει ένα fast food. Σκέπτεται ότι είναι καλή ιδέα να φάει κάτι εκεί και να επιστρέψει στο ξενοδοχείο να ξεκουραστεί. Μπαίνει και πηγαίνει στην μπάρα για να πάρει το φαγητό του.
Η Αγγελική με τα απλά ρούχα που φοράει στο σπίτι της κατεβαίνει για να φάει. Μπαίνει στο εστιατόριο και πηγαίνει και αυτή στην μπάρα και περιμένει υπομονετικά ακριβώς δίπλα στον Μάριο. Παίρνουν το φαγητό τους και κάθονται σε διπλανά τραπεζάκια, τρώνε και χαζεύουν γύρω τους και κάποια στιγμή διασταυρώνονται τα βλέμματα τους. Κατεβάζουν και οι δυο αμήχανα τα μάτια τους γιατί έχουν φαγητό στο στόμα τους. Αυτό γίνεται αρκετές φορές και έχουν πάντα την ίδια αντίδραση και μετά από αυτό χαμογελούν.
Ο Μάριος αφού βλέπει την Αγγελική να γελάει πλησιάζει προς το μέρος της και αρχίζει να της μιλάει. Αυτή δε νιώθει κανένα φόβο και καμιά απειλή, απλά απολαμβάνει τη συζήτηση με το γοητευτικό ξένο. Έχουν περάσει αρκετή ώρα συζητώντας και αφού έχουν μιλήσει εγκάρδια η Αγγελική τον προσκαλεί στο σπίτι της για να δει ένα παλιό νεοκλασικό σπίτι από κοντά. Η βραδιά είναι μια πραγματική αποκάλυψη για τους δυο ανθρώπους, που πριν από μερικές ώρες ήταν εντελώς άγνωστοι.
Παρασκευή Φωτοπούλου
Αγαπώ να διαβάζω και ειδικά Ελληνική Μυθολογία όταν έχω ελεύθερο χρόνο ασχολούμαι με την συγγραφή κειμένων.
