Αφήνοντας μια αγάπη να φύγει
Άραγε αυτό το μοναδικό που αναζητούμε… μήπως κάποτε πέρασε από τη ζωή μας, μα εμείς το αγνοήσαμε; Μήπως το διώξαμε δίχως να αντιληφθούμε πόσο μοναδικό ήταν; Μήπως σφάλαμε;
Αυτό μας δείχνει κάποιες φορές η ιστορία της ζωής μας. Γιατί αλλιώς τα περιμέναμε, άλλους στόχους είχαμε. Εγωιστικό ακούγεται, αλλά ισχύει. Μα όταν αναζητάμε το κάτι άλλο και πέφτουμε στο χειρότερο, εκεί έρχεται η στιγμή που μετανοούμε. Σκεφτόμαστε εκείνο το ξεχωριστό που είχε έρθει στη ζωή μας, μα το προσπεράσαμε. Δεν το εκτιμήσαμε. Και όσο ο χρόνος κυλάει, τόσο σκεφτόμαστε πως αν μπορούσαμε να γυρίσουμε πίσω στο παρελθόν, όλα θα ήταν διαφορετικά. Τώρα θα ήμασταν με τον άνθρωπο που μας αγάπησε με όλη του την ψυχή.
Είναι όμορφο να μας αγαπούν. Να μας σέβονται. Εύχομαι αν ξανασυμβεί να συναντήσουμε έναν ιδιαίτερο άνθρωπο να προσπαθήσουμε να τον κρατήσουμε κοντά μας. Να μην επαναλάβουμε το ίδιο λάθος. Να το ζήσουμε στο έπαρκο.
Εύη Π. Γουργιώτη
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι' αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
