Απρόβλεπτος έρωτας

Λίγο πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς η Γαβριέλα είχε φτάσει στη Χάλκη. Ένα μικρό νησάκι στο σύμπλεγμα των Δωδεκανήσων, με περίπου πεντακόσιους κατοίκους. Η ίδια είχε αποδεχτεί τη θέση της δασκάλας, χωρίς να έχει πάψει ούτε στιγμή να αναρωτιέται εάν πήρε τη σωστότερη απόφαση. Η ζωή στο νησί, τέλειωνε τέλος Οκτώβρη και ο τόπος ερήμωνε. Οι ξένοι έφευγαν, οι επιχειρήσεις που απευθύνονται στους τουρίστες έκλειναν και οι περισσότεροι ιδιοκτήτες μετακινούνταν στην Αθήνα ή στα μεγαλύτερα νησιά. Παρέμεναν μόνο οι κάτοικοι μεγαλύτερης ηλικίας και τα παιδιά που πήγαιναν σχολείο. Άνθρωποι στην ηλικία της ήταν μάλλον ελάχιστοι σε αριθμό και ίσως να μην υπήρχαν και καθόλου.

Η Γαβριέλα για να μπορέσει να διοριστεί στο μέλλον κάπου κοντά στον τόπο της αναγκάστηκε να αποδεχτεί τη θέση. Εργαζόταν για πρώτη φορά και έφευγε από την πόλη της επίσης για πρώτη φορά. Ήταν σκληρό γι’ αυτήν να είναι τόσο μακριά από γονείς, αδέλφια και φίλους. Στην προοπτική της μοναξιάς και της απομόνωσης ένιωθε να αμφιβάλλει για την επιλογή της. Έτσι, χωρίς ιδιαίτερο ενθουσιασμό, εγκαταστάθηκε στο επιπλωμένο σπιτάκι και άρχισε να μαθαίνει το νησί. Όπως παντού στην Ελλάδα έτσι και εκεί κάθε μέρα ανακάλυπτε την υπέροχη φύση. Μέσα στην πρώτη εβδομάδα είχε επισκεφτεί το μεγαλύτερο μέρος του νησιού. “Τουλάχιστον είναι όμορφα!” ψιθύριζε μόνη της. Αποφάσισε όσο ο καιρός θα ήταν ζεστός να απολαύσει τη θάλασσα και τη λιακάδα. Έμαθε γρήγορα και τους ανθρώπους στα γύρω μαγαζιά, οι υπάλληλοι και οι ιδιοκτήτες ήταν πολύ φιλικοί μαζί της. Όταν μάθαιναν ότι είναι η νέα δασκάλα χαίρονταν και την καλοδέχονταν. Εκείνη είχε αρχίσει να ξεπερνά την αρχική επιφύλαξη και να νιώθει ότι ίσως και να μην είχε κάνει λάθος επιλογή.

Τώρα πια χαμογελούσε, μιλούσε με όλο τον κόσμο, δεχόταν κεράσματα και ανακάλυπτε τη ζεστασιά των ντόπιων. Ένα μεσημέρι καθώς γυρνούσε από το σχολείο σταμάτησε για να αγοράσει ψωμί. Η κυρία Ελένη τη φόρτωσε με ολόφρεσκα κουλουράκια, την ενημέρωσε για τα νέα, της έδωσε χίλιες ευχές και την έστειλε στο καλό. Η Γαβριέλα χάρηκε την παρέα, γέλασε, πήρε τα καλούδια και τέλος άφησε τα κλειδιά της στον πάγκο. Όταν μπήκε ο Θάνος, η κυρία Ελένη τον παρακάλεσε να της πάει τα κλειδιά γιατί η καημένη δε θα μπορεί να μπει στο σπιτάκι της. Αυτή ήταν και η πρώτη φορά που συναντήθηκαν και συστήθηκαν η Γαβριέλα και ο Θάνος χωρίς να σημαίνει για κανέναν τίποτα η γνωριμία τους. Η επομένη φορά που ξαναειδώθηκαν ήταν τα Χριστούγεννα στη γιορτή του Δημάρχου. Εκεί αντάλλαξαν τυπικές ευχές και συζήτησαν λίγο χωρίς και πάλι να θεωρούν ότι είναι ιδιαίτερα σημαντική η συνάντησή τους. Ο καιρός περνούσε και η Γαβριέλα είχε προσαρμοστεί με τους ρυθμούς του νησιού. Ήταν ευχαριστημένη και δικαιωμένη από την επιλογή της, είχε πράξει σωστά. Είχε φτάσει η Άνοιξη και η Μεγάλη Εβδομάδα. Τώρα είχε αρκετό χρόνο, μπορούσε να πάει και στην εκκλησία, κάτι που στον τόπο της το έκανε σπάνια.

Μεγάλο Σάββατο και οι καμπάνες χτυπούσαν, η Γαβριέλα ετοιμαζόταν για την Ανάσταση ενώ σκεφτόταν πόσο γρήγορα πέρασαν αυτοί οι μήνες. Δεν ήθελε να φύγει από το νησί, το ιδανικό γι’ αυτήν θα ήταν να επισκεφτεί για λίγο τον τόπο της και να επιστρέψει. Άφησε τις σκέψεις πίσω, έκλεισε το φως και κατευθύνθηκε στην εκκλησία. Μοσχοβολούσε η υπέροχη Άνοιξη και η ίδια αισθανόταν ευγνωμοσύνη. Έφτασε και στάθηκε για όση ώρα χρειαζόταν στο εσωτερικό της εκκλησίας και μετά βγήκε με τους άλλους στο προαύλιο για το Χριστός Ανέστη. Κρατούσε τη λαμπάδα της από καθαρό μελισσοκέρι και το πρόσωπό της έλαμπε. Αναζητούσε τα οικεία πρόσωπα και χαμογελούσε παντού με ευγένεια. Ανέμελα καθώς κοιτούσε, διασταυρώθηκαν τα μάτια της με το Θάνο! Σαν δυνατός μαγνήτης, το βλέμμα του την καθήλωσε εκεί, με τα μάτια της στραμμένα σε αυτόν. Η στιγμή ήταν μαγική και αμήχανη συνάμα. Της ήταν αδύνατο να δει οτιδήποτε άλλο γιατί η παρουσία του ήταν καταλυτική. Εκείνη προσπάθησε με ένα μικρό βήμα προς το μέρος του και αυτός με δυο δρασκελιές βρέθηκε δίπλα της. Τη φίλησε απαλά στο μάγουλο και η Γαβριέλα χωρίς φόβο πέρασε τα δάχτυλά της στα δικά του. Σε λίγο έφυγαν μαζί…

Παρασκευή Φωτοπούλου

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *