4 εποχές στο Παλατινάτο
Είχαν πάντα τόσο πολλά να πουν…
Γιατί σταμάτησαν οι άντρες να φέρνουν λουλούδια, ή μήπως πρώτα σταμάτησαν οι γυναίκες να φοράνε σέξυ εσώρουχα; Είναι λίγο σαν το αιώνιο γρίφο με την κότα και το αυγό, για πολλούς ακόμα αναπάντητο ερώτημα της φύσης. Καταλογίζω στη φύση μας την αδιάκοπη τάση για αλλαγή που σε συνάρτηση με τις κακές αποφάσεις, έχει ως κατάληξη την φθορά μας. Ο Δίας έπλασε τους ανθρώπους με 4 χέρια και 4 πόδια, γι αυτό ψάχνουμε όλη μας τη ζωή το άλλο μας μισό. Ήσουν άραγε το δικό μου; Γεμίζω πάλι το ποτήρι μου με κρασί, αφήνω κάτω το στυλό και μένω να ατενίζω τον ήλιο ντυμένο στα πορτοκαλί καθώς βασιλεύει στο βάθος. Δεν μένω σε ύψωμα, μα το σαλόνι μου είναι σε προνομιακή θέση αφού μπορώ να χάνομαι σκεπτόμενος τα γαλανά σου μάτια χαζεύοντας τον ουρανό. Τα σύννεφα άτακτα και σήμερα μοιρασμένα μα και πάλι ακίνητα… ήρεμα. Δεν ξέρω αν ήσουν η μοίρα μου ή αν απλά ήρθες να ταράξεις την βαρετή ζωή μου με το ακατάπαυστο χιούμορ σου. Με τα γεμάτα πόνο μάτια σου και το αληθινά γλυκό σου χαμόγελο. Διαρκώς να μπερδεύεις ώστε το χάος μέσα σου να μην ανεβαίνει στην επιφάνεια. Καθώς έβγαλες αυτό το μειδίασμα πήρε τον κατήφορο η ψυχή σου. Αυτή η γλυκιά ψυχή σου που πάντα μου έδειχνε ότι με έψαχνε χρόνια. Δεν μπορείς να παριστάνεις την χημεία.. είναι κάτι που συμβαίνει μόνο του. Σε συλλαμβάνει και δεν ρωτάει κανέναν… και δείχνει πώς είναι να λειτουργούν όλα από μόνα τους. Σαν το “Don’t try” του Μπουκόφκσι.. Απλά βγαίνουν όλα χωρίς προσπάθεια.. η ενδορφίνη παράγεται χωρίς να προσπαθείς, η λίμπιντο ανεβαίνει χωρίς να το περιμένεις και η ηρεμία είναι σαν να ήταν πάντα εκεί.
Άρα τί έγινε ρε γαμώτο; Σταμάτησαν οι άντρες να είναι ρομαντικοί ή οι γυναίκες να μην ενδιαφέρονται; Γιατί δεν σταμάτησα να σου φέρνω λουλούδια και ούτε να σου φέρομαι γλυκά. Αυτή είναι η φύση μου και άλλωστε και η δική σου. Θα θελα να ξερα γιατί να σε γνωρίσω.. γιατί, αφού ήταν καταδικασμένο να τελειώσει και να φύγεις. Δεν ξέρω γιατί να γνωρίσω αυτή την πλευρά της ευτυχίας, τόσο λειψή και ταυτόχρονα τόσο γλυκιά… Είναι τουλάχιστον ευτυχισμένος όποιος καταλαβαίνει τα κύματα της ζωής. Νιώθω ακόμα ανίκανος να καταλάβω τον σκοπό αυτό. Ίσως ταυτόχρονα η μεγάλη αυτή εικόνα να είναι μικρή ακόμα.. ή ίσως εγώ πολύ κοντά για να δω τί έχει να μου πει.
Έγειρα πίσω στον καναπέ πίνοντας άλλες δυο γερές γουλιές απ’ το κρασί μου και κόλλησα τη σκέψη μου σ’ αυτές τις αγκαλιές μας που δεν είχαν κανένα χρονικό περιορισμό.. μέναμε έτσι κολλημένοι με τις ψυχές μας να επικοινωνούν σαν να είχαν να ιδωθεί απ’ την προηγούμενη ζωή.
Είχαν πάντα τόσα πολλά να πουν…
Γιάννης Μποζαμπαλίδης
Still Corners – Far Rider (Official Video) (youtube.com)
