Σ’ αυτήν τη ζωή όλα πληρώνονται
Σ’ αυτήν τη ζωή όλα πληρώνονται.
Μην αυτομαστιγώνεσαι επειδή τα πράγματα δεν πήραν την τροπή που περίμενες και τόσο λαχταρούσες.
Δε φταις εσύ.
Ή, τουλάχιστον, δεν φταις μόνο εσύ!
Να θυμάσαι πως πάντα κάπου υπάρχει, καλά κρυμμένο, ένα λάθος.
Ένα λάθος που συχνά, εκ των πραγμάτων, δεν μπορείς να το δεις, αφού αφορά δεδομένα άγνωστα για σένα.
Ή ίσως ένα λάθος που το ψυχανεμίζεσαι μεν, αλλά και η καρδιά και το μυαλό σου σε προστάζουν να το παραβλέψεις.
Βλέπεις, είναι φορές που καλούμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα σε δύο κακά και τότε δεν έχουμε πάρα να διαλέξουμε το λιγότερο κακό.
Και στην τελική μπορεί να είναι ένα λάθος που παίρνεις εσύ συνειδητά την απόφαση και το ρίσκο να το κάνεις!
Και καλά κάνεις!
Να θυμάσαι όμως κάτι.
Λένε πως τα λάθη πληρώνονται.
Δε θα διαφωνήσω.
Θα συμπληρώσω όμως πως σ’ αυτή τη ζωή όλα πληρώνονται.
Τίποτα δε μας χαρίζεται.
Από τα υλικά αγαθά μέχρι τις πνευματικές και ψυχικές απολαύσεις.
Όλα, είτε προϋποθέτουν είτε δημιουργούν κάποιο χρέος που πρέπει να ξεπληρώσεις. Και ειδικά η ευτυχία, εκείνες οι υπέροχες στιγμές στη ζωή μας που κρατάνε λίγο.
Αλλά μέσα σε αυτό το λίγο χτίζεις παράδεισους ολάκερους, βγάζεις φτερά και πετάς πιο πάνω απ’ τη μοίρα σου και χαμογελάει κάθε κύτταρο του κορμιού σου και κάθε μύχιο της ψυχής σου.
Μετά όμως;
Μετά θα έρθει ο λογαριασμός.
Κι εσύ πρέπει να πληρώσεις.
Όσο ακριβός κι αν είναι οφείλεις να το κάνεις.
Δε γίνεται αλλιώς.
Όμως σε αυτό το σημείο πρόσεχε μην κάνεις ένα άλλο τραγικό λάθος: μην αφορίσεις, μην ακυρώσεις, μη διαστρεβλώσεις τις όμορφες στιγμές που σου δώσανε ζωή.
Αυτές οι στιγμές υπήρξαν, είναι όλες δικές σου, κομμάτι σου και πρέπει να τις φυλάς μέσα σου σαν πολύτιμο θησαυρό!
Άλλωστε, μην ξεχνάς, τις έχεις πληρωμένες.
Κατερίνα Καραμπάρη Πανταλέων
Ποιά είμαι; Νομίζω πως μέχρι την ύστατη πνοή θα ψάχνω να το βρω.. Ως γέννημα - θρέμμα της πιο ερωτικής πόλης, είμαι φανατική οπαδός και υποστηρίκτρια της αγάπης και του έρωτα.. Γράφω για όλα αυτά που βλέπω, ακούω και ζω, για όλα όσα ονειρευομαι, για όλα εκείνα που δε θα ζήσω ποτέ.. Γράφω γιατί έτσι ανασαίνω περισσότερο οξυγόνο, γιατί έτσι ξορκίζω καθετί που με πονάει, γιατί απλώς δε γίνεται να μη γράφω.. Ποιά είμαι; Ίσως και να 'μαι τελικά μία πριγκίπισσα, που κατά λάθος ξέφυγε από κάποιο παραμύθι κι όλο ψάχνει το δρόμο να γυρίσει πίσω σε αυτό..
