Αυτό το διαγώνισμα στην Ιστορία στο στομάχι μού έκατσε!

Διάβασα! Φυσικά και διάβασα! Όλο το Σαββατοκύριακο δε σήκωσα κεφάλι από το βιβλίο. Επίσης, όλη μου την προσοχή την έριξα στα sos. Και όμως. Δεν τα πήγα καλά. Λίγο η κρύα αίθουσα, λίγο το σοβαρό ύφος της καθηγήτριας, τι να πω, δεν ξέρω. Μέσα στην τάξη επικρατούσε νεκρική σιγαλιά. Πίστεψα ότι τα είχα μάθει απ’ έξω κι ανακατωτά. Πίστεψα πως θα ξέρω όλες τις απαντήσεις. Ας γελάσω τρείς. Χα χα χα!

Βέβαια. Είμαι και έξυπνο αγόρι. Να τα λέμε και αυτά. Σε όλες τις ερωτήσεις απάντησα με έναν εντελώς δικό μου και ξεχωριστό τρόπο. Ξύπνησε το δαιμόνιο του συγγραφέα μέσα μου. Καθώς έγραφα τις απαντήσεις, έγραφα τη δική μου ιστορία! Ο τρόπος που ανέλυα τα θέματα; Μοναδικός! Τώρα, ειλικρινά, δεν ξέρω πώς τα πήγα. Είκοσι δε θα μου βάλει με τίποτα η καθηγήτρια όσο και αν με συμπαθεί. Ας μου βάλει δεκαπέντε και πάλι ικανοποιημένος θα είμαι. Μόνο μη μου βάλει κάτω από τη βάση γιατί θα στεναχωρηθώ πολύ και κλαίω και άσχημα.

Καλά, δε θα πεθάνω κιόλας για ένα διαγώνισμα!

Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης