Εκείνη
Post Views: 9
Κάποτε αποφάσισε να κλείσει τη ζωή της μέσα σε μία γυάλα. Ήταν ο φόβος που την ώθησε σε αυτή την κίνηση. Ίσως και η αβεβαιότητα για τον μέλλον της. Προσπάθησε να περάσει ανέμελα τις στιγμές που φέρνει σε όλους η ζωή. Ζούσε πάντα μέσα στην ασφάλεια της “γυάλας”, δίχως να περνάει από το νου της από τι εύθραυστο υλικό είναι φτιαγμένη.
Και ήρθε εκείνη η ημέρα που έφερε τα πάνω κάτω. Έσπασε το γυαλί και έμεινε απροστάτευτη να κοιτάζει το κενό.
Μα για ποιο κενό λέω τώρα…
Για το κενό που την έκανε να πιστεύει έως τώρα πως εκεί έξω δεν υπήρχε τίποτα ωραίο, θα έπρεπε όμως αναγκαστικά να γίνει μέρος της κοινωνίας, του συνόλου δηλαδή. Ξεκίνησε αργά και επιφυλακτικά να αναπνέει ανάμεσα στους άλλους. Η αλήθεια είναι πως ανακουφίστηκε. Επιτέλους το οξυγόνο ήταν άπλετο, αόρατο μεν, απαραίτητο δε. Κάθε μέρα όλο και περισσότερο αναζητούσε να μάθει ή να ζήσει ό,τι είχε στερήσει η ίδια τόσα χρόνια από τον εαυτό της.
Τη γοήτευε η φύση γύρω της. Οι άνθρωποι που γνώριζε. Άρχισε να γελάει σαν μικρό παιδί επιτέλους. Και αναμενόμενο… ερωτεύτηκε!
Εκεί ήταν που σκέφτηκε πως έπρεπε προ πολλού να βγει από τον γυάλινο κόσμο που είχε χτίσει. Μα έστω και τώρα, προλάβαινε να ζήσει όλα όσα φοβόνταν. Και αν στο διάβα της, δε θα είναι πάντα όλα λευκά, θα θυμάται την έλλειψη “οξυγόνου” που ένιωθε, όσα χρόνια ζούσε μόνη και μακριά απ’ όλους ώστε να συνεχίζει να βαδίζει προς νέους ορίζοντες.
Γιατί η ζωή είναι πιο όμορφη με τις “ρυτίδες” από τα γέλια και πιο όμορφη όταν αγαπά κανείς. Ακόμη και όταν πονά. Γιατί όλα αυτά και άλλα πολλά είναι η καθημερινή μας ζωή. Εκείνη άργησε να το μάθει, μα δεν υπήρχε επιστροφή πλέον. Κοιτούσε πια μόνο μπροστά και ονειρευόταν τι άλλο θα ζήσει.
Γουργιώτη Π. Εύη Ευδοξία
Post Views: 9
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι' αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
