Ηρώ Καμπούρη

Χθες το βράδυ λίγα λεπτά πριν αποκοιμηθώ, είχα μια αισιόδοξη κουβέντα, από αυτές που λειτουργούν ως φάρμακο. Σήμερα με ξύπνησε μια ζεστή ακτίνα φωτός που...

Είναι η ψυχή μας σαν ένα μικρό παιδί με το μπαλόνι του. Δες το πώς αιωρείται πάνω απ’ το κεφάλι του, δες το πώς το...

Όταν βρίσκεσαι εκεί, ξαφνικά σταματούν οι περιττοί ήχοι και η φασαρία. Σαν να πατάς ένα κουμπί και να δυναμώνεις την ένταση μονάχα στους ήχους που...

Η αγαπημένη μου γωνιά. Η ιδανική. Το φως του ήλιου είναι διαπεραστικό αυτή την ώρα εδώ. Ο καφές μου έχει ωραιότερη γεύση, οι σκέψεις μου...

Μη λυπάσαι γλυκιά μου. Μη μελαγχολείς. Ανάπνευσε βαθιά. Να είσαι εσύ. Σκέτη, εσύ. Υπέροχη, εσύ. Γυμνή και διάφανη. Επίστρεψε… Και τι πειράζει αν έπεσες; Η...

Κι ήρθε ο Αύγουστος, ξυπόλυτος και αναψοκοκκινισμένος. Με τα ζουμερά του φρούτα, τις σαρδέλες, τις ταραμοσαλάτες και τους φρέσκους αχινούς που είναι η ίδια η...

Τα μεγάλα τραπεζώματα. Αυτά τα μεγάλα στην έκταση της διάστασης και του χρόνου. Αυτά τα τραπέζια, στις πλακόστρωτες αυλές με κλίση. Αυτά που μαζεύονται πολλοί...

Σε ένα μικρό wine bar στην Μητροπόλεως, βρέθηκα με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί στο χέρι και καθώς άκουγα μια γνώριμη κι αγαπημένη μελωδία, όλα άρχισαν...

Έρχονται στιγμές που κάθεσαι μόνος, βουβός και ακίνητος μπροστά σε αυτή τη σχεδόν άδεια ντουλάπα,  με μερικά πουκάμισα στις βαριές ξύλινες κρεμάστρες. Κάθεσαι, κοιτάζεις και...