Διάλογος με τον θάνατο

Πότε θα φύγεις, θάνατε; Πότε τελειώνει το μαύρο έργο σου;

Περπατάς με βήματα βαριά και αποφασιστικά, ρίχνεις ψυχρές και άπονες ματιές στα θύματά σου

Συλλέγεις, θάνατε, κομμάτια θαρρώ, για τη συλλογή σου,

μα τούτα είναι τρυφερά, δεν έχουν ακόμα τη ζωή τους ολοκληρώσει, άπονε θάνατε!

Δε χόρτασες ακόμα; Για πόσο θα περπατάς και θα διαλέγεις τις άγουρες αυτές ψυχές;

Για πόσο ακόμα η καρδιά θα σπαρταρά τρεμάμενη από το φόβο και τον πόνο;

-Μην μιλάς!

-Ο χρόνος έληξε στο τελευταίο σφύριγμα αυτής της αμαξοστοιχίας.

Στον τελευταίο αποχαιρετισμό, στο τελευταίο δείλι…

-Κοίταξέ τους, θάνατε, γελαστοί και γεμάτοι ζωή, δεν τους λυπάσαι;

-Μη μιλάς είπα, μόνο καταλάβε πως είναι δίκαιη η ώρα..

Δεν έπρεπε να μείνουν πιο πολύ, δε θα άντεχε η καρδιά τους

– Μα πώς;

-Αυτό που δε βλέπεις από τη γη, πώς θα το καταλάβεις;

-Τα συμβόλαια με τη ζωή έχουν προθεσμία, δεν το ένοιωσες ποτέ;

Δεν ονειρεύτηκες πως «σε μια άλλη χώρα» θα συνεχίσει η ζωή;

Γνωρίζεις ποτέ το «πότε»; Γνωρίζεις αν θα υπάρχει αύριο, αν θα υπάρξει το “μετά”;

-Σκέψου όσο μπορείς και προλαβαίνεις, τι είναι καλύτερο να πεις:

“Μείνε λίγο ακόμα στη γη; «αντέχεις να υπομένεις»;

-Τούτοι οι «άγγελοι» αλλού έχουν ταχθεί, αλλού θα κατοικίσουν..

-Μα, θάνατε…

-Σώπασε λοιπόν! Έχουν φτερά αυτές οι ψυχές, μα δεν τα βλέπεις;

Σκούπισε τα μάτια σου, να βλέπεις καθαρά, να βλέπεις την ουσία,

μη σκέφτεσαι όπως έμαθες εσύ, αλλά γνώριζε την αξία..

-Είναι η ώρα τους αυτή, να αλλάξουνε ζωή,

από «εκεί» ψηλά θα κατοικήσουν σε άλλη χώρα,

θα ζουν στην ομορφιά, θα τρίβουν τα μάτια τους από χαρά..

Ίσως κάποια στιγμή και εσύ που τώρα κλαις, να πεις πως έγινε θυσία,

να αλλάξουν τη ροή της ζωής, να γράψουν ιστορία…

Εκεί θα ζουν αληθινά, μια άλλη ζωή τους περιμένει…

Κοίταξε, πόσο χαίρεται η καρδιά τους, τώρα που στον αιθέρα ανεβαίνει..

-Μην κλαις άλλο λοιπόν για αυτούς, κλάψε για τους θνητούς ή για ό,τι αφήνουν πίσω,

ό,τι πίστεψαν σαν άνθρωποι και νόμιζαν σπουδαίο.

-Ένα φιλί άφησέ με να τους δώσω, θάνατε, να αποχαιρετίσω αυτές τις τρυφερές υπάρξεις..

-Και τι με αυτό;

Μήπως κάθε φιλί που δίνεις στη «ζωή», δεν μπορεί να είναι το τελευταίο;

-Τούτη την ώρα που τα συμβόλαια κλείνουν εδώ , πάρθηκαν οι αποφάσεις.

«Αθάνατοι» είναι να λες λοιπόν, όχι νεκροί!

Πες μόνο πως είναι η ζωή τους που αλλάζει «πλευρό» και ζει σε άλλες διαστάσεις…

Τέμπη 2023