Ένα άγγιγμα δίνει όλες τις απαντήσεις
Τα λόγια βγαίνουν βεβιασμένα και τα μάτια δεν αντέχουν στο αντίκρισμα του βλέμματος και χαμηλώνουν. Μοιάζει ανυπόφορο το παρατεταμένο κοίταγμα, δε γίνεται απλά. Η λαχτάρα το εμποδίζει και η ανάσα βγαίνει βεβιασμένα. Από την άλλη, το μυαλό προσπαθεί να επιβάλει τη λογική, φωνάζει όχι και πάλι όχι. Αλλά τι να σου κάνει κι αυτό.
Το πόδι του ενός ακουμπάει αυτό του άλλου δήθεν τυχαία κάτω από το τραπέζι. Έτσι αυτό το παρατεταμένο άγγιγμα που προκαλεί χίλιες εκκενώσεις ρεύματος στα κορμιά. Τα κάνει να καίγονται και να πονούν στην προσμονή. Φέρνουν μνήμες στο μυαλό, αυτές που δημιουργούν το κοκκίνισμα στο πρόσωπο. Αυτές που προκαλούν ένα γλυκό ηλεκτρισμένο χαμόγελο. Έτσι έρχεται μετά αυτό το άγγιγμα των χεριών, αυτό το φαινομενικά τυπικό που κάνει τις παλάμες να ιδρώνουν. Σαν να βιώνουν μια δικιά τους μυστική και κρυφή στιγμή, μια συμφωνία που ποτέ δεν έληξε.
Αυτή που θα επανέλθει στην επιφάνεια λες και δεν έπαψε να υφίσταται ποτέ. Εκείνη που χρησιμοποιεί το άγγιγμα σαν κώδικα αναγνωριστικό μεταξύ των δυο κορμιών που τόσο καλά ξέρει το ένα το άλλο. Έτσι δεν θα χρειαστεί πολύ χρόνο μέχρι οι δυνατοί παλμοί του ενός να ψάξουν την ένωση με αυτούς του άλλου.
Τότε που η ανάσα του ενός θα χαθεί στο λαιμό του άλλου. Τη στιγμή που τα σώματα θα αγκαλιαστούν σφιχτά και θα ακουστεί ψιθυριστά «μου έλειψες διάολε, μου έλειψες». Ενώ την ώρα αυτή οι δυο θα πέφτουν μαζί στη φωτιά που άναψε.
"Καταγόμενη από την Μάνη θεωρητικά θα έπρεπε να έχω ένα δυναμικό χαρακτήρα, κάτι όμως που πάντα έρχεται σε σύγκρουση με τα χαρακτηριστικά του ζωδίου μου “Καρκίνου”. Αθεράπευτα ρομαντική και ονειροπόλα!! Με μια ροπή προς τα ρίσκα και φανατική ακόλουθος της τάσης για την απόκτηση του άπιαστου. Πάντα λάτρευα το να γράφω μιας και με αυτόν τον τρόπο μπορούσα να εκφράσω πάντα τις σκέψεις μου πολύ καλύτερα από το να χρησιμοποιώ τα λόγια! Ερωτευμένη με την ζωή και ανοιχτή στο ότι μπορεί αυτή να μου δώσει."
