Όταν ο φόβος κυριεύει τον άνθρωπο
Ένα χτύπημα στο κινητό. Ένας συνηθισμένος ήχος, που τόσα χρόνια δε σου δημιουργούσε κανένα συναίσθημα, μπορεί να σου ανατρέψει όλα σου τα σχέδια, όλη σου την ζωή.
Μπορεί με κάποιους ανθρώπους να έχεις να μιλήσεις μήνες, χρόνια. Μια καθημερινή μέρα ρουτίνας βλέπεις απανωτές κλήσεις στο κινητό σου και αναρωτιέσαι γιατί τόση επιμονή. Έχεις τόσα προβλήματα στο κεφάλι σου, τόσα άγχη που πραγματικά νιώθεις ότι θα σκάσεις. Η σκέψη σου, κάθε λεπτό επικεντρώνεται στο πώς θα τα βγάλεις πέρα. Πώς μπορείς να πας στο επόμενο βήμα. Ξαφνικά, το κινητό χτυπάει ξανά από τον ίδιο αριθμό και σε βγάζει από το μαύρο βυθό των σκέψεών σου. “Μα γιατί τόση επιμονή; Αναρωτιέσαι. Αποφασίζεις να απαντήσεις.
Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων, μ’ αυτό που άκουσες, νιώθεις το χέρι σου να έχει ιδρώσει. Η καρδιά σου χτυπάει τόσο δυνατά, που ο ήχος της κάνει τόσο θόρυβο που δυσκολεύεσαι να ακούσεις τον συνομιλητή σου στην άλλη άκρη της γραμμής. Γυρίζεις στο πλάι το κεφάλι σου, κοιτάς τον καθρέφτη, ένα πρόσωπο που σου θυμίζει κάτι από σένα. Το κινητό χαροπαλεύει στα χέρια σου από τον τρόμο, τον φόβο, και τον πόνο και δυσκολεύεσαι να πιστέψεις αυτό που άκουσες.
Απλά έχεις χάσει τη γη κάτω από τα πόδια σου. Ό,τι πρόβλημα αντιμετώπιζες πριν από λίγα δευτερόλεπτα που σε βασάνιζε για μήνες, μέρες, χρόνια, έχει χαθεί. Νιώθεις ότι ήταν τόσο μικρό που η λύση ίσως ήταν στα χέρια σου και το μόνο που έλλειπε ήταν η απόφασή σου. Αυτή η απόφαση που σε τρέλαινε κάθε μέρα, και ο φόβος για το βήμα που απουσίαζε.
Μέχρι που ήρθες αντιμέτωπος με έναν πραγματικό εφιάλτη. Πολύ δυνατότερο και εφιαλτικό. Το μυαλό σταμάτησε. Ήταν αδύνατον να σκεφτεί το οτιδήποτε. Απλά ήθελες να πάρεις στην αγκαλιά σου τον άνθρωπο σου και η σιγή να κάνει τον θρίαμβό της. Έκλεισες το τηλέφωνο και κοίταξες ξανά στον καθρέφτη… “Τι με τρόμαζε πριν λίγα λεπτά;” αναρωτήθηκες. Χωρίς να το πολυσκεφτείς προσεύχεσαι στο Θεό και στην Παναγία αυτό που είχες πριν σηκώσεις το τηλέφωνο να είναι αυτό που θα έχεις να αντιμετωπίσεις και όλα τα αλλά που άκουσες να είναι μια κακόγουστη πλάκα ή μια λανθασμένη πληροφόρηση.
Η ζωή και τα προβλήματα της στη ρουτίνα της καθημερινότητας είναι μικρά βουνά που με κόπο μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε, άσχετα αν φαντάζουν στα μάτια μας ανίκητος γίγαντας, Στο θάνατο όμως, στην πλημμύρα, στη φωτιά και στον πόλεμο δεν μπορείς να βρεις καμία λύση. Απλά παγώνει το αίμα σου και αποφασίζουν άλλοι για’ σένα και για ό,τι αγαπάς. Όλα τα αλλά είναι απλά για να ταλαιπωρούμε το μυαλό και τη ζωή μας.
Μετά απ’ αυτό, ακόμα κι αν πρόκειται για μια λάθος πληροφόρηση, το μυαλό αδυνατεί να ξαναγίνει τόσο αφελές και να ξαναπέσει στα προηγούμενα σφάλματα που τρόμαζε να αντιμετωπίσει πριν. Ο Θεός να βάλει το χέρι του, όσοι είδαν τέτοια πράγματα να μην τα ξαναδούν, και όσοι δεν έχουν ζήσει τίποτα απ’ αυτά, να μην τα ζήσουν.
Κωνσταντίνα Εσκιτζή
Μέχρι εχθές δεν ήξερα ότι οι λέξεις θα γίνουν οι όμορφες στιγμές μου.
Δεν πίστευα ότι οι εικόνες που με γοητεύουν στα μάτια μου όπως μια φουρτουνιασμένη θάλασσα, θα γινόταν και η έμπνευσή μου.
Σήμερα λοιπόν κάνω τις εικόνες μου λέξεις και δημιουργώ κείμενα που μέχρι εχθές δεν ήξερα ότι υπήρχαν..
