Όσοι φοβούνται την αγάπη
Κι ύστερα έρχεται η περισυλλογή, ο δισταγμός. Πόσοι είναι αυτοί που δε θα σκεφτούν μήπως είναι ένας ενθουσιασμός; Πριν ακόμα ξεκινήσει θα θελήσεις να προστατευτείς. Πρώτα θα θελήσεις τις στοιχειώδεις εγγυήσεις γι’ αυτό και θα ψάξεις σε εκείνες τις αδιόρατες ενδείξεις. Την ξαφνική λάμψη στο βλέμμα, τη βραχνάδα στη φωνή, τις αμήχανες κινήσεις. Οι ανθρώπινες αισθήσεις οξύνονται προκειμένου να ερμηνεύσουν τα σημάδια. Η αγωνία χέρι με χέρι με τον ηρωισμό της προσδοκίας θέτουν ολόκληρη την ύπαρξη σε επιφυλακή.
Αν η δοκιμασία καταλήξει στην άρνηση πόσοι είναι αυτοί που θα μπορέσουν να δεχτούν την ετυμηγορία της απόρριψης; Πόσοι θα μπορέσουν να γυρίσουν τη πλάτη και να συνεχίσουν χωρίς να πονέσουν; Ο πόνος προκαλεί την οργή και την ηττοπάθεια για τον εαυτό και στενεύει την καρδιά. Τότε μέσα στην συναισθηματική φουρτούνα ο άνθρωπος αποστρέφεται το πρόσωπό του. Αυτόκατηγορείται και νιώθει ανεπαρκής και επειδή σε κάθε περίπτωση η ποσότητα αντιστρέφεται την ποιότητα, η πίκρα της καρδιάς θολώνει και αδειάζει το μυαλό.
Όταν ξαναβρίσκεις τον αυτοέλεγχο έχεις την ικανοποίηση εκείνου που κέρδισε το έπαθλο της νίκης επί του βαρβάρου. Δε θέλεις να επιστρέψεις ποτέ πίσω γιατί σε πονάει η ανάμνηση όσο και το γεγονός. Μετουσιώνεις ό,τι έχει συμβεί σε βίωμα προσωπικό. Εσύ αποζητούσες το αμοιβαίο μοίρασμα και όχι το μονόπλευρο πόνο. Επιλεγείς τη γεμάτη ελευθέρια μοναξιά σου από την περιοριστική μοναξιά που βλέπουν οι ξένοι προς εσένα. Έτσι περνά ο χρόνος που γιατρεύει στο πέρασμά του τις μικρές και τις μεγάλες πληγές.
Όλα θα κυλούν ήσυχα για καιρό όταν κάτι απρόβλεπτο διαπεράσει το φράγμα του μυαλού σου. Δίχως προστατευτικό δίχτυ, απροετοίμαστος και γεμάτος ερωτηματικά, χωρίς ουσιαστικό όφελος από την προηγούμενη εμπειρία, θα βρεθείς μπροστά στο ίδιο δίλημμα. Αυτή τη φορά θα δεις την αλήθεια που βρισκόταν πάντοτε μπροστά σου. «Δεν υπήρχαν, δεν υπάρχουν ούτε και θα υπάρξουν ποτέ» οι εγγυήσεις που περιμένεις. Είναι επίσης πιθανό να μην τις χρειάζεσαι πια γιατί ίσως φοβάσαι λιγότερο.
“Η απόλαυση δεν είναι και τόσο φυσική στην ύπαρξη μας κι η ψυχή σα μένει μόνη είναι ικανότερη για τη θλίψη παρά για τη χαρά”. (Paul Janet)
Παρασκευή Φωτοπούλου
Αγαπώ να διαβάζω και ειδικά Ελληνική Μυθολογία όταν έχω ελεύθερο χρόνο ασχολούμαι με την συγγραφή κειμένων.
