Η μεγάλη παγίδα
Μέχρι τότε ήξερες τον εαυτό σου μέσα από τον τρόπο που σου συμπεριφέρονταν οι άνθρωποι στο περιβάλλον σου. Εκείνοι που ανούσια επαναλάμβαναν τις γνωστές άδειες λέξεις και απόψεις. Θύματα και αυτοί της κοινοτυπίας και του συνηθισμένου άγχους της αμήχανης σιωπής που έσπευδαν να καλύψουν. Εσύ τότε έμοιαζες με ένα μαλακό σφουγγάρι που απορροφούσε και το τελευταίο ίχνος της πολυκαιρισμένης νοοτροπίας που εκτοξευόταν από τα στόματά τους. Αφελώς συγκρατούσες και επηρεαζόσουν από την κάθε ασήμαντη λεπτομέρεια αντί να την πετάξεις στον κάλαθο των αχρήστων. Ειδικότερα από εκείνους που είχαν αυτοποσδιοριστεί ως αυθεντίες και που με την ειρωνεία και τη σαρκαστική διάθεση, προκαλούσαν και το βαθύτερο κακό.
Ένας λιγότερο επιθετικός χαρακτήρας δε θα φωνάξει για να ακουστεί και σχεδόν πάντα θα υπομένει τη λεκτική κακοποίηση από τους άλλους. Η καθημερινότητά του θα του προκαλεί έντονο στρες και μακροπρόθεσμα θα επηρεάσει αρνητικά κάθε πτυχή της προσωπικότητάς του. Θα χρειαστεί αρκετά χρόνια προσπάθειας για να αποτινάξει τις περιοριστικές πεποιθήσεις που γράφτηκαν στο μυαλό του. Ταυτόχρονα θα αδυνατεί να αντιληφτεί πως οι δράσεις και οι αντιδράσεις του δεν είναι απόρροια των προσωπικών του σκέψεων και επιλογών. Ούτε θα είναι σε θέση να ερμηνεύει τα συμπτώματα της μελαγχολίας και της θλίψης ως αποτέλεσμα των χαοτικών και αντιφατικών του συναισθημάτων.
Μέσα από αυτές τις διαδικασίες οι άνθρωποι απομακρύνονται από τον αληθινό τους εαυτό και είναι πιθανό να μην καταφέρουν να ταυτιστούν και ποτέ. Εάν συμβεί να ζήσουν στην επιφάνεια χωρίς να διεισδύσουν στον πυρήνα της ύπαρξής τους θα είναι σαν να μην έζησαν ποτέ. Είναι υποτιμητικό να μην έχεις δώσει την ευκαιρία στον εαυτό σου να εκφράσει την αυθεντικότητά του. Εάν είχες έστω και μόνο μια φωτεινή στιγμή εναρμονιστεί με τον αληθινό εσωτερικό εαυτό σου θα είναι σαν να διαβάζεις πάλι από την αρχή, εκείνο το παλιό το αγαπημένο σου βιβλίο. Έστω και εάν νιώσεις ότι έχουν πεθάνει κάποιες από τις σελίδες του εσύ οφείλεις να τις αναστήσεις.
Ανάκτησε την αυτοεκτίμησή σου και εάν χρειαστεί θυσίασε την ωραία εικόνα που έχουν οι άλλοι για σένα. Πάντα οι κοινωνίες θα υπαγορεύουν καλούπια συμπεριφορών όμως οι άνθρωποι με ενσυναίσθηση και όραμα είναι εκείνοι που προχωρούν την ανθρωπότητα και την εξελίσσουν. Η αντισυμβατικότητα μέσα από το ευρύ φάσμα των επιλογών της, δίνει βήμα στους προσωπικούς τρόπους έκφρασης. Δε χρειάζεται να γίνεις επιστήμονας για να είσαι ευτυχισμένος ούτε και δημόσιος υπάλληλος για να σε σέβεται ο κόσμος. Γίνε αυτός που θέλεις αλλά να είσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου!
‘’ΕΝΔΟΝ ΣΚΑΠΤΕ, ΕΝΔΟΝ Η ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΑΓΑΘΟΥ ΚΑΙ ΑΕΙ ΑΝΑΒΛΥΕΙΝ ΔΥΝΑΜΕΝΗ ΕΑΝ ΑΕΙ ΣΚΑΠΤΕΙΣ.’’ –Σκάβε μέσα σου, μέσα σου είναι η πηγή του καλού και θα αναβλύζει πάντα αν πάντα την αναζητείς- (Μάρκος Αυρήλιος).
Παρασκευή Φωτοπούλου
Αγαπώ να διαβάζω και ειδικά Ελληνική Μυθολογία όταν έχω ελεύθερο χρόνο ασχολούμαι με την συγγραφή κειμένων.
