Άλλο αγάπη, άλλο βόλεμα!

Όχι ρε  δεν θα το πεις έτσι. Άκου κάτι, το να λέμε κάνω αυτό γιατί εσύ δεν μου δίνεις σημασία, δεν με θέλεις κτλ, είναι πρώτον για να ρίξεις στάχτη στα μάτια σου τελικά και όχι ότι ισχύει κάτι τέτοιο, και να αθωώσεις την κούτσουκελα σου  γιατί ουσιαστικά νιώθεις τύψεις και με αυτό τον τρόπο ας πούμε ωραιοποιείς το λάθος και γιατί  συνήθως για να κρύψουμε τις πομπές τις δικές μας κατηγορούμε τον άλλο. Κανένας δεν σε σπρώχνει. Εσύ ο ίδιος είσαι ο υπεύθυνος. Είναι σαν να μου λες εγώ δεν θέλω, αναγκάζομαι. Λύσε το δικό σου κομμάτι και πες έτσι γουστάρω και για αυτό κάνω ότι κάνω.

Οι άλλοι που είναι μαζί μας είναι αυτό και τέλος. Θέλουν να αλλάξουν έχει καλώς δεν θέλουν;  Πάλι καλώς. Μένοντας με τον άλλον σημαίνει ότι υπάρχει λόγος και εύχομαι αυτό να λέγεται αγάπη και όχι ανασφάλεια και βόλεμα. Όχι όμως να κατηγορείς για να μπορείς να αθωώνεσαι. Και καλά αυτά να τα λέτε στον μεταξύ σας διάλογο. Το θέμα είναι πως δεν γίνεται έτσι και τις περισσότερες φορές έχεις φροντίσει το “παράπονο” σου να το μαθαίνουν και οι απέξω. Δυστυχώς ή ευτυχώς. Ευλογία ή κατάρα, η ρουτίνα έρχεται και όλα αλλάζουν, κανείς από τους δύο δεν είναι όπως ξεκινήσατε. Όμως γιατί δεν βλέπεις την όμορφη εξέλιξη της σχέσης ανά τα χρόνια και αναμασάς το πως ήσασταν κάποτε και τώρα δεν είστε;

Να σου πω εγώ; Γιατί  ουσιαστικά αγαπάς υπερβολικά τον εαυτό σου σε σημείο εγωιστικό. Αντί να ψάχνεις τρόπους να εξελίξεις θετικά αυτό που γίνεται, ψάχνεις τρόπους να καλοπεράσεις. Θεωρείς αν ωφεληθείτε κάθε προσπάθεια και πως τα όρια έχουν εξαντληθεί. Λες και το πάλεψες και πότε. Τέλος πάντων το θες έτσι;  Μαγκιά σου και μπράβο σου. Αφού λοιπόν για τους δικούς σου σίγουρα εγωκεντρικούς λόγους παραμένεις εκεί, αλλά θέλεις παράλληλα να “επαναστατείς, μην υποτιμάς και μη μειώνεις τον άλλον. Μήπως και εκείνος δεν είναι “παρών” γιατί εσύ τον “εξαφάνισες;

Ιωάννα Νικολαντωνάκη