Εραστές της οθόνης
Post Views: 4
Γέμισε ο πλανήτης μας από εραστές της οθόνης. Θεωρητικά οι μισοί από αυτούς είναι “ζευγάρια”. Και ας μην έχουν γνωριστεί ποτέ από κοντά. Φτιάχνουν το καφεδάκι τους, ανοίγουν την κάμερα τους και συνομιλούν ώρες ατέλειωτες. Από το τί θα μαγειρέψουν μέχρι για ένα κτήμα που είναι ακόμη αδήλωτο.
Γελάνε μεταξύ τους, πειράζονται και φυσικά φλερτάρουν. Αφού ταξιδεύουν σε μέρη ονειρικά που θέλουν να πάνε “μαζί”, φτάνουν σε σημείο να σχεδιάζουν και το κοινό τους μέλλον. Προσπαθούν μέσα από δύο συσκευές να χτίσουν βάσεις γερές. “Αδύνατον να συμβεί”, θα μου πει κάποιος. Ίσως και να είναι έτσι. Αν και υπάρχουν περιπτώσεις που παντρεύτηκαν και έζησαν αυτοί καλά και οι άλλοι εδώ ακόμη, κολλημένοι να ελέγχουν ποτέ θα ανοίξει το messenger ο δικός τους για να του στείλουν την πρώτη καλημέρα.
Ε ναι! Αφού είναι ο έρωτας της ζωής τους. Μηδενίζει όλους τους προηγούμενους που τυγχάνει να ήταν υπαρκτοί. Οι μέρες κυλάνε, τα τηλέφωνα παίρνουν “φωτιά” και εκείνοι συνεχίζουν να ζουν τον έρωτα τους. Ζηλεύει κι’ όλας ο ένας τον άλλον. Ρίχνουν και κανένα καβγαδάκι. Μα όπως είπαμε συνεχίζουν. Φιλιά στον αέρα, χάδια πάνω στο ψυχρό γυαλί πάνε και έρχονται. Για να μην αναφερθώ για τον “έρωτα ” που κάνουν χωρίς να αγγίζει ουσιαστικά ο ένας τον άλλον. Και οι μήνες κυλάνε ομαλά.
Αν τους βγει και κάποιο πρόβλημα στην πορεία, μαζί θα το λύσουν. Εκεί από το τηλέφωνο. Από ένα τηλέφωνο που μπορεί ο καθένας να πλασάρει ό,τι μα ό,τι θέλει. Αναληθή προσωπικά στοιχεία, διαφορετική οικογενειακή κατάσταση. Επάγγελμα, ηλικία, χόμπι και ό,τι μπορείς να φανταστείς. Βάλε και λίγα παραπάνω για να είσαι μέσα.
Και έρχονται οι νύχτες. Εκεί μετατρέπονται σε αόρατους εραστές. Με λόγια βγαλμένα μέσα από άρλεκιν. Βίντεο φωτιά που προκαλούν σεισμό. Μα είναι ο “άνθρωπος” τους. Όλα για το βωμό της απόλαυσης. Μιας απόλαυσης όμως, που τους αφήνει μια μελαγχολία στο τέλος που ξαπλώνουν μονοί τους, χωρίς να έχουν κάποιον να αγκαλιάσουν.
Κάποιοι δεν έχουν ύπνο. Τσεκάρουν αν είναι ενεργός. Και αν είναι; “Με ποιον μιλάει και γιατί”; Αναρωτιούνται. Και οι αμφιβολίες φουντώνουν και η κτητικότητα φτάνει στα ύψη της και τα μηνύματα ζήλιας ξεκινάνε χωρίς σταματημό. Και φτάνει στο τέλος της μια σχέση, που στην ουσία δεν υπήρξε ποτέ. Και με ένα delete ή block γράφονται οι τίτλοι του τέλους της περιβόητης “αγάπης”.
Κλαίνε για λίγο αλλά “ώπα τι αίτημα φιλίας είναι αυτό”; Τσεκάρουν προφίλ, τους αρέσει και δίνουν το πράσινο φως για μια νέα γνωριμία. Εντάξει πέφτει λίγο μακριά. Ελλάδα – Μπαχάμες αλλά αν είναι αυτός ο έρωτας της ζωής τους; Θα το ανακαλύψουν στο επόμενο “ραντεβού” τους. Μα φυσικά μέσω διαδικτύου. Που καιρός για φυσιολογικό φλερτ έξω. Άσε που άκουσα ότι δίνουν και πρόστιμο σε όποιον κάνει το λεγόμενο κλασσικό καμάκι. Ήρθε το τέλος τους. Πλέον με ένα εικονίδιο <<ουάου>> θα δηλώνει κανείς το θαυμασμό του.
Εκεί, πίσω από μια οθόνη θα περιμένουν μήπως και συναντήσουν το άλλο τους μισό. Και αν τύχει να συναντηθούν στ’ αλήθεια, εκεί ή όλα θα είναι ακόμα καλύτερα ή αρχίζουν τα πανηγύρια. Και δεν είναι σαν εκείνα τα ωραία του Δεκαπενταύγουστου. Εκεί ρίχνεις και κανένα χορό που λέει ο λόγος, ενώ στα άλλα λες την περιβόητη φράση ” τρεχάτε ποδαράκια μου”!
Εύα Γουργιώτη
Post Views: 4
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι' αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
