Κάποτε θα αγαπηθείς όπως σου αξίζει
Κάποτε θα μάθεις ότι είναι τόσο πολύ άσκοπο να αντιστέκεσαι γενναία στα μαχαίρια που σου λιμάρουνε την ψυχή, ενώ την ίδια στιγμή κάποιοι άλλοι χορεύουν ήδη πάνω απο το άταφο πτώμα σου.Κάποτε θα μάθεις να φεύγεις έστω με το λάθος τρένο απο την αποβάθρα και ας μην έχεις προλάβει να βγάλεις εισιτήριο.
Να μην σε βρίσκει το ξημέρωμα ακουμπισμένη στο παγκάκι ελπίζοντας οτι θα περάσει το σωστό βαγόνι την σωστή στιγμή.
Θα καταλάβεις οτι μερικοί άνθρωποι, μπορούνε από όλες τις αμαξοστοιχίες της ζωής σου να σε πατάξουνε έξω και να σε λιώσουνε στις ράγες σαν ατύχημα..
Ενώ εκείνοι θα διαβάζουνε στην θέση που καθόσουνα πριν λίγο κιόλας την σύντομη αυτοβιογραφία σου και θα λυπούνται για το πόσο άτυχη ήσουνα.
Κάποτε θα γεμίσει η ζωή σου απο αφοσίωση και αγάπη αληθινή και εσύ θα τρέχεις να σωθείς, γιατί θα νομίζεις οτι έχεις προσβληθεί απο μια σπάνια ασθένεια που θεραπεία δεν έχει.
Θα σε αγαπάνε θα σε φροντίζουνε θα σε χαϊδεύουνε θα σε αγκαλιάζουν στοργικά και εσύ θα ανοίγεις λεξικό να βρεις την άγνωστη λέξη, γιατί μέχρι τώρα οι λέξεις σου πεθαίνανε κάθε φορά που έλεγαν το όνομα του.
Κάποτε θα σε κλείσει μέσα της μια τόσο ζεστή αγκαλιά που θα σου πάρει όλους τους πόνους και τους χειμώνες της ζωής σου και εσύ θα ετοιμάζεις βαλίτσες να φύγεις γιατί είχες μάθει, μόνο σε αποχαιρετισμούς και σε κλάματα να σε αγκαλιάζουν.
Κάποτε θα μάθεις να αναγνωρίζεις την πραγματική αγάπη απο την πραγματική θυσία.
Η πραγματική αγάπη θα είναι θεραπευτική και για τους δύο.
Η πραγματική θυσία θα θεραπεύει μόνο εκείνον πάντα, ενώ εσένα θα σε αφήνει μισοπεθαμένη λίγο πιο εκεί να προσπαθείς να αναπνεύσεις απο την αρχή.
Κάποτε θα καταλάβεις οτι το πιο όμορφο φιλί δεν δίνεται όταν σε έχουνε πρώτα χαστουκίσει αμέτρητες φορές.
Δίνεται όταν αυτός ο άνθρωπος της ζωής σου, έχει γυρίσει και το άλλο μάγουλο, ενώ δεν φταίει, μόνο και μόνο για να αισθάνεσαι καλά εσύ.
Κάποτε θα ξημερώσει και θα είστε ΔΥΟ..
Όχι ένας ολόκληρος και ένας μισός.
Κάποτε θα σταματήσεις να είσαι το όνομα του και να καίγεσαι όταν το λες..
Θα είσαι το δικό σου όνομα, η ζωή του, η αγάπη του, η γυναίκα του, όλα του.
Θα πάψει να πυροβολεί κάποιος την καρδιά σου και εσύ να φυτεύεις παπαρούνες για να μην φαίνονται τα σημάδια.
Κάποτε θα αγαπηθείς όπως σου αξίζει.
Όχι σαν μία γυναίκα που υπήρξες κάποτε.
Αλλά σαν την δική του γυναίκα για πάντα.
Μπέττυ Κούτσιου
Ονομάζομαι Μπέττυ Κούτσιου Έχω την ευλογία να γράφω..
Γράφω γιατί είναι η ανάγκη μου μαζί με τις ανάσες που παίρνω.
Δεν τις μετράω σε οξυγόνο αλλά σε λέξεις.
Γράφω γιατί αλλιώς δεν θα είχα πού να ακουμπήσω.Θα αιωρούμουν στο κενό.Τώρα ακουμπάω στα χαρτιά και τα μολύβια μου.
Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούνε και αυτές.
Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω.
Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ.
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.
