Η σιωπή ματώνει και ουρλιάζει
Η σιωπή ματώνει..
Όλα τα σπάει σε χίλια κομμάτια ενώ φωνή δεν έχει.
Μίλα μου..
Τίποτα δεν μπορεί να μας καταστρέψει πιά.
Όλα ήταν λάθος..
Όλα έγιναν κόμποι στο λαιμό.
Έγιναν θηλιές που μας έπνιξαν.
Έγιναν μαύρα πουλιά στο παράθυρο μας.
Μίλα μου..
Τίποτα δεν μπορεί να σκοτώσει δύο νεκρούς.
Κανένας δεν μπορεί να αναστήσει δύο που κοιμήθηκαν σαν ένοχοι και πέθαναν ερωτευμένοι.
Μόνο η αγάπη μπορεί τα πάντα.
Μόνο η αγάπη μας.
Η δική μας.
Μίλα μου..
Πες μου τώρα όλα αυτά που θα μείνουνε αθάνατα αλλιώς θα μείνουμε εμείς αθάνατοι.
Αιώνιοι εραστές, αιώνιοι προδότες, αιώνιοι αγαπημένοι, αιώνιοι ξένοι.
Πες μου λέξεις που περιμένουνε ανάμεσα στην γλώσσα να βγούνε..
Πες μου λόγια που βασανίζουνε τα χείλη να ζωντανέψουμε.
Φώναξε, ούρλιαξε, χτύπα, χόρεψε αλλά μην σιωπάς άλλο.
Μίλα μου..
Μην φοβάσαι την βροχή.
Κάτσαμε και οι δυο κάτω από έναν ίσκιο και βολευτήκαμε, μα χειμώνιασε.
Μην φοβάσαι την νύχτα.
Ξαπλώσαμε ένα απομεσήμερο Αυγούστου πάνω στην αμμουδιά και έπιασε παγωνιά.
Μίλα μου..
Δεν ξέρω κανέναν σε τούτο τον κόσμο που με αδειάσανε.
Μονάχα εσένα ξέρω.
Μονάχα εσένα ανασαίνω.
Μονάχα εσένα γεννάω και σκοτώνω πριν ξανανταμώσουμε.
Μονάχα εσένα κοιμίζω και ταΐζω μέσα μου.
Μίλα μου..
Η σιωπή φωνάζει στα αυτιά μου.
Ουρλιάζει στο στήθος μου.
Μου ζητάει να έρθεις..
“Σώπα ” μου λέει..
Και εγώ σωπαίνω..
Για να σε ακούσω να έρχεσαι.
Μπέττυ Κούτσιου
Ονομάζομαι Μπέττυ Κούτσιου Έχω την ευλογία να γράφω..
Γράφω γιατί είναι η ανάγκη μου μαζί με τις ανάσες που παίρνω.
Δεν τις μετράω σε οξυγόνο αλλά σε λέξεις.
Γράφω γιατί αλλιώς δεν θα είχα πού να ακουμπήσω.Θα αιωρούμουν στο κενό.Τώρα ακουμπάω στα χαρτιά και τα μολύβια μου.
Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούνε και αυτές.
Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω.
Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ.
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.
