Η δύναμη του παρελθόντος
Έκαψες όλες τις φωτογραφίες σας. Ορκίστηκες πως δεν θα τον ξαναδείς ποτέ.
Έσκισες χαρτάκια και ημερολόγια που κρατούσες για χάρη του.
Έπαψες να μιλάς για εκείνον, μόνο έκλαιγες βουβά στο μαξιλάρι σου, ή στον ώμο της φίλης σου.
Τον λάτρευες ακόμα, όμως η θέληση σου για ζωή ήταν πιο δυνατή από την πληγωμένη σου αγάπη.
Η πληγή σου ήταν πιο κόκκινη και από μια παπαρούνα.
Ο πόνος σου πιο ανυπόφορος και από μια τουφεκιά.
Η ζωή σου άδειασε και το αίμα σου πάγωσε πάνω σε μια λέξη του.
Αντίο..
Αντίο..
Μία λέξη, πέντε γράμματα, ένας μικρός θάνατος που γέμισε το δωμάτιο σου και ένας μεγαλύτερος που γέμισε την ψυχή σου.
Η αφοσίωση σου, η αγάπη σου, η λατρεία σου, η χαρά σου, τα χρόνια που τον αγαπούσες, όλα συρρικνώθηκαν σε μια λέξη.
Αντίο.
Έκανες υπεράνθρωπες προσπάθειες να κάνεις τα αυτονόητα.
Να ντυθείς, να περπατήσεις, να αναπνεύσεις, να φάς, να πιεις νερό.
Προσπάθησες με όση δύναμη σου είχε απομείνει να συνεχίσεις να ζείς.
Κουράστηκες να μένεις νύχτες αυπνη, με τα μάτια καρφωμένα στο ταβάνι να ζητάς μια απάντηση.
Γιατί;
Γιατί σε εμένα;
Άδικα πηγαινοερχόσουν στο μπαλκόνι μήνες ολόκληρους έως το ξημέρωμα.
Κανένα φεγγάρι δεν σου απάντησε ποτέ, κανένας ήλιος δεν σε ζέστανε.
Έκλαιγες με λίμνες από δάκρυα στην αγκαλιά της κολλητής σου σαν μωρό που το εγκατέλειψαν.
Πέρασαν μέρες..
Μήνες..
Αιώνες;
Ίσως..
Η ζωή σου γέλασε και πάλι.
Έχεις έναν άνθρωπο από σπάνιο θησαυρό.
Έχεις μια αγάπη που θα την ζήλευαν οι Θεοί και οι Άγγελοι.
Έχεις έναν μικρό παράδεισο στα χέρια σου.
Νιώθεις ευλογημένη και ευτυχισμένη.
Όλα όσα δεν σε σκοτώσανε σε έκαναν την πιο δυνατή ζωντανή γυναίκα.
Ευγνωμονείς τον Θεό για την αγάπη που σου χάρισε.
Ώσπου μια μέρα, ανυποψίαστη, εκείνος που σε πλήγωσε είναι μπροστά σου.
Έτοιμος για να σου δώσει.
Έτοιμος για να σου δοθεί.
Έτοιμος για όλα εκείνα που κάποτε δεν ήταν.
Και εσύ..
Έτοιμη να πηδήξεις στο κενό.
Αναρωτιέσαι..
Γιατί να συμβαίνουν όλα ετεροχρονισμένα σε αυτή την ζωή.
Γιατί να μην υπάρχει παρελθόν, παρόν, μέλλον.
Γιατί να ανακατεύονται όλα σε μια άλλη μορφή του χρόνου, που λέγεται ώρα μηδέν.
Αναρωτιέσαι ;
Εάν στάθηκες και αναρωτιέσαι, έχεις ήδη κάνει ένα βήμα πίσω σε εκείνον.
Όλα συμβαίνουν γιατί δυστυχώς ή ευτυχώς το παρελθόν μας έχει μια τεράστια δύναμη μέσα μας.
Ενώ το μέλλον μας έχει μόνο εγγυήσεις.
Όποιος μας πόνεσε έχει μια μαγική δύναμη πάνω μας όταν εμφανίζεται πάλι.
Τελικά εμείς οι άνθρωποι μισούμε την πληγή αλλά λατρεύουμε το μαχαίρι.
Τελικά ότι μας πόνεσε είναι πιο δυνατό από ότι μας αγάπησε.
– Η δύναμη του παρελθόντος –
Μπέττυ Κούτσιου
Ονομάζομαι Μπέττυ Κούτσιου Έχω την ευλογία να γράφω..
Γράφω γιατί είναι η ανάγκη μου μαζί με τις ανάσες που παίρνω.
Δεν τις μετράω σε οξυγόνο αλλά σε λέξεις.
Γράφω γιατί αλλιώς δεν θα είχα πού να ακουμπήσω.Θα αιωρούμουν στο κενό.Τώρα ακουμπάω στα χαρτιά και τα μολύβια μου.
Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούνε και αυτές.
Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω.
Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ.
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.
