Εγώ, ο αναπληρωτής
Γεια σου. Είμαι εγώ, ο αναπληρωτής εκπαιδευτικός των παιδιών σου. Είμαι αυτός που ίσως μες την κανονική ζωή σου, άκουσες μία μέρα στις ειδήσεις ότι το Σεπτέμβρη κοιμόμουν σε παραλίες όχι από βίτσιο ή ρομαντικό πνεύμα, αλλά επειδή δεν είχα να πληρώσω το νοίκι. Μπορεί ακόμα να μη γνωρίζεις ότι είμαι αυτός που όταν με καλέσουν, σε οποιοδήποτε μέρος της Ελλάδας και να βρίσκομαι, πρέπει να βρω τα χρήματα και τον τρόπο να παρουσιαστώ σε δύο μέρες σε όποιο μέρος μου ορίσουν.
Η ζωή μου στριμώχνεται σε μία βαλίτσα, μαζί με τα εξιδανικευμένα όνειρα που έκανα ως νέος για την διδασκαλία. Μόνιμα στην αναμονή, μόνιμα στο πόδι. Θες κότσια πλέον για να γίνεις δάσκαλος. Ξέρω ότι δεν καίγεσαι να με γνωρίσεις, ούτε συγκινείσαι όταν ακούς πράγματα για μένα, καθώς πιστεύεις ότι ανήκω στους «βολεμένους», δεν συγκλονίζεσαι καν όταν βλέπεις το παιδί σου να στεναχωριέται που έφυγε ο κύριος Τάδε. Έχεις συνηθίσει και εσύ και εγώ ότι ο κύριος Τάδε πάντα θα φεύγει… μια χρονιά εδώ, μια χρονιά εκεί και κάποιες χρονιές άνεργος σπίτι του. Η ψυχή του παιδιού σου όμως είναι καθαρή και η αθωότητα του δεν του επιτρέπει να καταλάβει την κατάσταση.
Ελπίζω τώρα να θυμήθηκες ποιος είμαι. Αν θες περαιτέρω επεξήγηση έρχονται τα γεγονότα να σου θυμίσουν την παρουσία μου. Είμαι αυτός που του ρίχνουν χημικά, επειδή διεκδικεί έναν μόνιμο διορισμό και όχι να γίνεται μπάλα στα χέρια τους, αυτός που του «άνοιξαν» το κεφάλι με το έτσι θέλω γιατί παλεύει για την παιδεία, αυτός που θεωρείς αλήτη που διαδηλώνει για να ζήσει. Σίγουρα είδες τα αίματα στο κεφάλι μου. Αν με πόνεσε το τραύμα; Περισσότερο με πονάει που μου αρπάζουν τη ζωή και αναγκάζουν το μυαλό μου να ναι κολλημένο σε αυτές τις λίστες με τους χιλιάδες αριθμούς αναπληρωτών. Χάσαμε τα ονόματά μας και τις προσωπικότητες μας. Είμαστε όλοι αριθμοί.
Και ξέρεις κάτι; Εγώ μπορώ να βρω και άλλη δουλειά για να ζήσω. Τα παιδιά σου όμως, τα παιδιά… αξίζουν να μην έχουν δασκάλους, να μη μορφώνονται, να μην αναπτύσσονται; Εγώ σήμερα και κάθε σήμερα θα παλεύω για τα παιδιά, σε θέλω στο πλευρό μου όσο οι άλλοι στέκονται απέναντι. Όταν φέρονται έτσι στους ίδιους τους εκπαιδευτικούς για ποια παιδεία μιλάμε; Βοήθησε με να γλιτώσουμε τα παιδιά.
«Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα»
Βαλέρια Γιώτη
