Άραγε πόσο κοντά και πόσο μακριά το Σκοπευτήριο από το Κολωνάκι… Πόσο εύκολο είναι μέσα στους φαιδρούς καιρούς που ζούμε να φθείρονται τα ήθη και να προσφέρονται τόσο ανάλαφρα ελπίδες και όνειρα, χωρίς καμία προοπτική πραγματοποίησης τους; Όταν αντιλαμβάνεσαι τους πολίτες ως πιόνια, είναι φανερά πολύ εύκολο να δώσεις φρούδες ελπίδες και να ηρωποιηθείς στα μάτια τους αυτεξούσια. Όταν όμως στο πλήρωμα του χρόνου φαίνεται η αλήθεια, γίνεται πολύ εύκολα αντιληπτό πως πάντα η πραγματικότητα είναι προτιμότερη από ένα ωραιοποιημένο παραμύθι. Εκεί καλώς ή κακώς, εσύ που έκανες έναν λαό να παραληρεί, νοιώθοντας σε δίπλα του να τον οπλίζεις με την δύναμη που ζητά για να πιστέψει ότι ίσως μπορεί να σωθεί, συνθλίβεσαι! Εξισώνεσαι και βυθίζεσαι και πιο κάτω από όσους υπάρχουν στον πολιτικό κορμό της χώρας. Ξέρεις γιατί;;; Γιατί εσύ παρουσίασες την εικόνα της ελπίδας για μια ελάχιστη καλυτέρευση στους δύσκολους καιρούς που περνάνε οι συμπολίτες σου και τους απογοήτευσες χειρότερα από όλους! Όπως τα υποσχέθηκες όλα έτσι γρήγορα τα πήρες και πίσω.
Πολλοί με αντίθετα φρονήματα θα κρίνουν εύκολα αυτούς που σε πιστέψανε ως αφελείς και ευκολόπιστους, ίσως… Όμως ξέρεις κάτι « ο βρεγμένος την βροχή δεν τη φοβάται», ξέρεις ποιοι είναι αυτοί; Αυτοί που δεν φοβούνται να δοκιμάσουν και να ρισκάρουν. Οι άνθρωποι, οι οποίοι θα τολμήσουν να πιστέψουν, να ελπίσουν και να ονειρευτούν. Αλλά μην γελιέσαι γιατί οι ίδιοι είναι αυτοί που θα ταχθούν απέναντι σου μετά από την προδοσία και θα σε κρίνουν κοιτώντας σε ίσια στα μάτια. Αυτοί που έχουν το θάρρος και την ορμή που ποτέ εσύ δεν έδειξες!
Αυτοί που στάθηκαν δίπλα σου τότε στο Σκοπευτήριο την επόμενη της εκλογής σου και δάκρυσαν αγκαλιάζοντας σε, αυτούς τους ίδιους θα θυμάσαι να σε φτύνουν την ημέρα των Θεοφανείων στο Κολωνάκι……!!
Χριστίνα Ρογκάκου
“Καταγόμενη από την Μάνη θεωρητικά θα έπρεπε να έχω ένα δυναμικό χαρακτήρα, κάτι όμως που πάντα έρχεται σε σύγκρουση με τα χαρακτηριστικά του ζωδίου μου “Καρκίνου”. Αθεράπευτα ρομαντική και ονειροπόλα!! Με μια ροπή προς τα ρίσκα και φανατική ακόλουθος της τάσης για την απόκτηση του άπιαστου. Πάντα λάτρευα το να γράφω μιας και με αυτόν τον τρόπο μπορούσα να εκφράσω πάντα τις σκέψεις μου πολύ καλύτερα από το να χρησιμοποιώ τα λόγια! Ερωτευμένη με την ζωή και ανοιχτή στο ότι μπορεί αυτή να μου δώσει.”
