Αι Ειδοί του Μαρτίου: Ο ανοιξιάτικος χορός της αλαζονείας και της προδοσίας
Το τραπέζι ήταν πλουσιοπάροχο, δείγμα ευγνωμοσύνης των φίλων στο νέο κυρίαρχο του κόσμου. Ήταν ο dictator in perpetuum, ο ισόβιος δικτάτορας της Ρώμης, ο μόνος που φόραγε στεφάνι από δάφνη. Είχε κατακτήσει τον κόσμο κερδίζοντας τους πάντες, από τους ανυπότακτους Γαλάτες μέχρι τους Πτολεμαίους της Αιγύπτου. Ήδη είχε διαβεί τον Ρουβίκωνα και η Ρωμαϊκή Δημοκρατία θα έσβηνε στα χέρια του. Μετά από αιώνες η Ρώμη θα είχε τον βασιλιά της, τον Γάιο Ιούλιο Καίσαρα.
Το γλέντι στο τραπέζι είχε ανάψει , μέχρι που ο μεθυσμένος συνδαιτημόνας γύρισε στον Καίσαρα και τον ρώτησε. Εσύ που έζησες και είδες τα πάντα θεϊκέ Καίσαρ, ποιον θάνατο λογίζεις ως καλύτερο; Γύρισε χαμογελώντας και η απάντηση ήταν άμεση και κοφτερή, σαν ρωμαϊκό πίλουμ. «Τον απροσδόκητο φίλε μου, τον απροσδόκητο». Έξω ξημέρωνε η 15η Μαρτίου του 44 π.Χ. Idus Martiae, αι ειδοί του Μαρτίου, η μέρα αργίας που η Ρώμη γιόρταζε τον θεό Άρη( Mars) και στρατιωτικές παρελάσεις θα λάμβαναν χώρα.
Ξεκουράστηκε λίγο. Το πρωί η Καλπουρνία, η νόμιμη γυναίκα του έπεσε στα πόδια του. «Μην πας στη Σύγκλητο, ονειρεύτηκα ότι σε κράτησα στην αγκαλιά μου σφαγμένο». Στο μυαλό του ήρθε αμέσως η συμβουλή του οιωνοσκόπου Σπουρίννα «Φυλάξου από τις Ειδούς του Μαρτίου». Το σκέφτηκε λίγο, ίσως τελικά και να έπρεπε να φυλαχτεί. Όχι όμως, ήταν ο κυρίαρχος του κόσμου, ο νικητής στρατηγός. Δεν γίνεται να φοβάται από τα λόγια γυναικών και οιωνοσκόπων.
Στη θριαμβευτική του πορεία προς τη Σύγκλητο αντάμωσε τον Σπουρίννα. Γεμάτος αλαζονεία και ειρωνεία του φώναξε «Σπουρίννα, έφθασαν οι ειδοί!» εννοώντας ότι έπεσε έξω στις προβλέψεις του ο οιωνοσκόπος. Ατάραχος ο Σπουρίννας ανταπάντησε «Ναι, άλλα δεν πέρασαν». Πλήθος κόσμου του έδινε σημειώματα και ζητούσε χάρες. Μεταξύ αυτών ο Έλληνας σοφιστής Αρτεμίδωρος που δίνοντας το σημείωμα με φωνή σβησμένη από την αγωνία του λέει «Διάβασέ το αυτό, Καίσαρ, ο ίδιος και γρήγορα. Λέει για σπουδαία πράγματα που σ’ ενδιαφέρουν».
Ο Καίσαρ δεν το άνοιξε. Το κράτησε στο χέρι του να το διαβάσει στη Σύγκλητο. Λίγες στιγμές μετά, όταν κάθισε στο έδρανο του περικυκλώθηκε από μια σειρά επιφανών Ρωμαίων, όπως ο Γάιος Κάσσιος Λογγίνος, εμπνευστής της συνωμοσίας, ο Πόπλιος Σερβίλιος Κάσκας, ο Δέκιμος Βρούτος και ο σημαντικότερος όλων, ο ευνοούμενος του Καίσαρα και θρυλούμενος νόθος γιος του ο Μάρκος Ιούνιος Βρούτος, γνωστός ο Βρούτος.
Στις ειδές του Μαρτίου ο Καίσαρας θα έπεφτε νεκρός, με είκοσι τρεις μαχαιριές. Τον μαχαίρωσαν όλοι οι συνωμότες, για να πιστοποιήσουν τη συμμετοχή τους στο φόνο. Για τους άλλους δεν τον ένοιαζε. Αντιστάθηκε μέχρι που είδε το ξίφος στα χέρια του αγαπημένου του Βρούτου. Ξέπνοος είπε στα Ελληνικά «Και σύ τέκνον ;» και αφέθηκε πια στον απροσδόκητο θάνατο. Στα ματωμένα χέρια του κράταγε το σημείωμα του Αρτεμίδωρου, που τον προειδοποιούσε για τη συνωμοσία. Αυτό που δεν διάβασε ποτέ. Δυο χρόνια αργότερα με το ίδιο ξίφος ο Βρούτος αυτοκτόνησε μετά από την καθοριστική του ήττα στους Φιλίππους της Καβάλας.
Στις ειδούς του Μαρτίου έστησαν ανοιξιάτικο χορό η αλαζονεία με την προδοσία. Σκεφτείτε το. Νιώθετε ότι έχετε κατακτήσει στη ζωή σας αυτά που θέλετε, ότι έχετε επιλέξει τους ανθρώπους που αξίζουν πλάι σας. Τα σημάδια υπάρχουν , όμως τα αγνοείτε. Εξάλλου όλα πηγαίνουν καλά. Τι και ποιος μπορεί να σας βλάψει; Πάντα να έχετε στο μυαλό καλοί μου τις ειδούς του Μαρτίου. Όχι με την έννοια να μην χαρείτε τους μικρούς και τους μεγάλους σας θριάμβους, ούτε να μην δείξετε εμπιστοσύνη σε ανθρώπους. Σε καμιά περίπτωση δεν λέω αυτό. Απλά την ώρα που νιώσετε την καυτή και αναπόφευκτη σε ένα βαθμό ανάσα της αλαζονείας , σταθείτε ένα λεπτό. Δώστε βάση στους οιωνούς και σε συμπεριφορές, άλλων και τη δικιά σας.
Δεν θα κουραστώ να το γράφω. Τη στιγμή της υπέρτατης καταστροφής κοιλοπονά η ζωή τον επόμενο θρίαμβο και την ώρα της προσωπικής κορυφής, φυτεύεται ο σπόρος της επόμενης καταστροφής. Αυτή η γνώση γεννά την απόλαυση του παροδικού και την αντοχή στο πόνο και στην προδοσία. Μπορεί ποτέ να μην κατακτήσετε κόσμους ή να πάρει το ημερολόγιο το όνομα σας αλλά τους Μάρτηδες της ζωής σας θα τους χαίρεστε όπως σας αρμόζει.
Τα σέβη μου.
Λουκάς Αναγνωστόπουλος
Μου αρέσει η γραφή και η έννοια της παρέας. Οι στιγμές που μοιράζεσαι, οι λέξεις που γίνονται ιδέες και αισθήματα. Οι άτακτες ερριμμένες σκέψεις μου μετατρέπονται σε λέξεις με την ελπίδα ότι ιδέες που μοιράζονται δεν πεθαίνουν ποτέ.
