Επέλεξα λοιπόν την μοναξιά μακριά σου, γιατί με ξέρω και έχω δοκιμάσει τις δυνάμεις μου στο παρελθόν πριν γνωρίσω εσένα. Γιατί τότε πίεσα τον εαυτό μου να γνωρίσει έναν ήρεμο άνθρωπο και να ζήσει μαζί του. Ήταν η πρώτη φορά που είχα συντριβεί από κάποιον άλλο και θεώρησα πως ο ασπασμός του συμβιβασμού θα είναι σωτηρία. Μα ήταν πριν χρόνια αυτό και η συνταγή δεν πέτυχε, πλήγωσα και πληγώθηκα η ίδια με την επιλογή μου. Όμως απομακρύνθηκα την ύστατη στιγμή λίγο πριν ξεσπάσει ο τυφώνας.
Κάτι που αποδείχτηκε σωτήριο και με έκανε να αναθεωρήσω πολλά πράγματα. Κατάλαβα πως όπως και να έρθει ο έρωτας στην ζωή μου εγώ θα τον υποδεχτώ, χωρίς να σκεφτώ τα αρνητικά και θετικά του. Γιατί τουλάχιστον τότε η καρδιά μου θα είναι ζωντανή και οι χτύποι της δυνατοί. Έτσι κάπως εμφανίστηκες εσύ ουρανοκατέβατος και χωρίς να προλάβω να το καταλάβω εισέβαλες στη ζωή και στην σκέψη μου. Με έκανες να νιώσω για πρώτη φορά, πως είναι κάποιος να μπαίνει στο μυαλό σου και να καταλαβαίνει στοιχεία του χαρακτήρα σου, τα οποία κανείς ποτέ δεν είχε αντιληφθεί. Ενώ ποτέ δεν ήμασταν μαζί, αν και καθόλου δεν ταιριάζαμε θεωρητικά, με διάβαζες σαν ανοιχτό βιβλίο. Όπως κι εγώ εσένα.
Μα αυτή η τελευταία διαπίστωση με απομάκρυνε από σένα κι ας μου το χρέωσες για αδιαφορία. Διότι οι ανασφάλειες σου σε ξεπερνούσαν, όσο κι αν τις έσπρωχνα για να φύγουν. Κι αυτές σε έκαναν σκληρό απέναντι μου, κάνοντας με να πονάω. Έτσι έφυγες κι έχει περάσει ένας χρόνος από την τελευταία μας συνάντηση.
Και μου λένε, «δεν θα γνωρίσεις κάποιον;» «είναι άσχημη η μοναξιά». Μα εγώ βουβαίνομαι γιατί ναι με κούρασε το να είμαι μόνη μου. Γνώρισα ανθρώπους αλλά κανέναν δεν άφησα να με αγγίξει. Γιατί μεγαλώνω και πια δεν με παίρνει να συμβιβάζω τα συναισθήματα μου. Εσύ διέφερες από τον καθένα και διάολε ακόμα σε περιμένω.
Χριστίνα Ρογκάκου
“Καταγόμενη από την Μάνη θεωρητικά θα έπρεπε να έχω ένα δυναμικό χαρακτήρα, κάτι όμως που πάντα έρχεται σε σύγκρουση με τα χαρακτηριστικά του ζωδίου μου “Καρκίνου”. Αθεράπευτα ρομαντική και ονειροπόλα!! Με μια ροπή προς τα ρίσκα και φανατική ακόλουθος της τάσης για την απόκτηση του άπιαστου. Πάντα λάτρευα το να γράφω μιας και με αυτόν τον τρόπο μπορούσα να εκφράσω πάντα τις σκέψεις μου πολύ καλύτερα από το να χρησιμοποιώ τα λόγια! Ερωτευμένη με την ζωή και ανοιχτή στο ότι μπορεί αυτή να μου δώσει.”
