Εγώ η αγέννητη
Εγώ η αγέννητη.
Που δεν έχω πάρει ανάσα μακρυά σου.
Που φοράω την μορφή σου και το δέρμα σου να αντέχω,
τον άδικο κόσμο που με άδειασες με βία μέσα του.
Εγώ που μέσα από τον καθρέφτη μου χαμογελάω τώρα πιά,
πολύ πιο μακρυά από τα μάτια μου γιατί τα χείλη μου,
δεν αντέχουν την θλίψη τους.
Εγώ που εκπνέω την δική σου ανάσα, γιατί σε κρατάω ζωντανό μέσα μου για να αντέχω την μοναξιά μου.
Εγώ αυτή η παράλογη, η μοναχική, η κολασμένη δική σου ύπαρξη,
πλασμένη από τους πόθους μου και παραδομένη σε αυτούς,
να με κατάτρώνε με τις αναμνήσεις μου.
Εγώ που νιώθω κουρασμένη από την προσπάθεια μου να επιζήσω,
νιώθω οτι με τραβάνε σε μία λιακάδα, οι άμυνες μου,
την ίδια στιγμή που σκοντάφτω και βουλιάζω πάλι στον βυθό σου.
Εγώ η αγέννητη.
Ζητάω μια μητρική αγκαλιά κάθε βράδυ να κουλουριαστώ μέσα της,
αφήνοντας έξω το παιδί που υποφέρει και βασανίζεται όλα αυτά τα χρόνια ,
και επιτέλους να μπορέσω να ξαναγεννηθώ γυναίκα.
~Μπέττυ Κούτσιου ~
~ ΕΓΩ Η ΑΓΕΝΝΗΤΗ ~
Ονομάζομαι Μπέττυ Κούτσιου Έχω την ευλογία να γράφω..
Γράφω γιατί είναι η ανάγκη μου μαζί με τις ανάσες που παίρνω.
Δεν τις μετράω σε οξυγόνο αλλά σε λέξεις.
Γράφω γιατί αλλιώς δεν θα είχα πού να ακουμπήσω.Θα αιωρούμουν στο κενό.Τώρα ακουμπάω στα χαρτιά και τα μολύβια μου.
Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούνε και αυτές.
Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω.
Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ.
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.
