Το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθές. Σύντομη παρουσίαση της Επανάστασης του 1821
Χαίρετε. Ξημερώνει η 25η Μαρτίου. Συμπληρώνονται 200 χρόνια από τον εθνικό ξεσηκωμό. Προβληματίστηκα αρκετά για το είδος του άρθρου που έπρεπε να γράψω. Η πιο εύκολη και ασφαλής λύση είναι να αραδιάσω εθνικούς μύθους, να γράψω δυο-τρεις εθνεγερτικούς λόγους. Έχω ένα βασικό πρόβλημα όμως. Την πατρίδα μου και την ιστορία τις αγάπησα αμφότερες όχι για τα στολίδια τους, ούτε για τα φτιασιδώματα τους. Δεν είναι πάντα γλυκές, ούτε εκθαμβωτικές. Έχουν σημάδια και ρυτίδες από τον χρόνο και τις πράξεις.
Αγάπη δεν είναι μόνο να θαυμάζεις την καλύτερη εμφάνιση ή τις καλύτερες στιγμές του συντρόφου σου. Αγάπη είναι να ακουμπάς τα σημάδια του και να στέκεσαι δίπλα στις άσχημες στιγμές, στους φόβους και στα λάθη. Καλώς ή κακώς έκανα την επιλογή μου να ζήσω, να παλέψω και να πεθάνω σε αυτή την πατρίδα και να πορευτώ με γνώμονα όχι ότι είναι ιστορικά αρεστό αλλά ό,τι είναι ιστορικά αληθές και καταγεγραμμένο. Προχωράμε λοιπόν σε αλήθειες και μύθους για την ελληνική Επανάσταση.
Η Επανάσταση ξεκίνησε 25η Μαρτίου 1821 με την ύψωση του λαβάρου της Επανάστασης από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό στην Αγία Λαύρα. Μύθος που άρχισε από τον Γάλλο φιλέλληνα Πουκεβίλ και επικυρώθηκε με Βασιλικό Διάταγμα του Όθωνα το 1838. Ο ίδιος ο Παλαιών Πατρών Γερμανός στα απομνημονεύματά του δεν αναφέρει τίποτε για το γεγονός, παρά μόνο ότι «οι δε συγκεντρωθέντες αποφάσισαν να μην δώσουν αιτίαν τινά, αλλά ως φοβισμένοι να παραμερίσωσι εις ασφαλή μέρη». Η έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης σηματοδοτείται όταν ο Αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας και ευγενική φυσιογνωμία του Αγώνα, ο πρίγκηπας Αλέξανδρος Υψηλάντης περνάει τον ποταμό Προύθο στις 22 Φεβρουαρίου 1821 και υψώνει τελικά τη σημαία της Επανάστασης στις παραδουνάβιες ηγεμονίες και συγκεκριμένα στο Ιάσιο της Μολδοβλαχίας, δύο μέρες αργότερα, στις 24 Φεβρουαρίου εκδίδοντας επαναστατική προκήρυξη με τον τίτλο «Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος.» Το δεκαήμερο 14-25 Μαρτίου ξέσπασε η Επανάσταση στην Πελοπόννησο με σημαντικότερη επιτυχία την απελευθέρωση της Καλαμάτας την 23η Μαρτίου 1821.
Ενθουσιασμένοι και μονοιασμένοι οι Έλληνες αγωνίστηκαν. Μύθος και αυτό. Καθόλου ενθουσιώδεις δεν υπήρξαν οι πρόκριτοι του Μοριά και χρειάστηκε όλη η παραπλανητική τέχνη του Παπαφλέσσα και τα συνειδητά ψέματά του περί της Φιλικής Εταιρείας για να πειστούν. Στην Ύδρα οι πλοιοκτήτες ήταν διστακτικοί και ο καπετάνιος Οικονόμου ίδρυσε στις 31 Μαρτίου τη Διοίκηση. Στην Αττική ο Φιλικός Μελέτης Βασιλείου και άλλοι ντόπιοι μικροκαπεταναίοι έκαναν την αρχή. Είναι αλήθεια όμως ότι οι προεστοί και οι πλοιοκτήτες στη διάρκεια άνοιξαν τα σεντούκια τους και συνέδραμαν τα μέγιστα στην οικονομική ενίσχυση. Υπήρξαν δυο καταστροφικοί εμφύλιοι , ο πρώτος μεταξύ Φιλικών και κοτζαμπάσηδων και ο δεύτερος μεταξύ νησιωτών και στερεολλαδιτών από τη μια και πελλοπονήσιων από την άλλη. Αποτέλεσμα, να χαθούν εκλεκτά παλικάρια, να σπαταληθούν πόροι και η Επανάσταση στα πρόθυρα να σβήσει από τον Ιμπραήμ.
Αληθές το γεγονός ότι η Ελληνική Επανάσταση είχε την υποστήριξη των ευρωπαϊκών λαών και πλήθος φιλελλήνων κατέβηκαν να πολεμήσουν και τη λυσσαλέα αντίδραση της Ιεράς Συμμαχίας (Ρωσία, Αυστρία, Πρωσία, Γαλλία, Αγγλία) η οποία έβλεπε στην Επανάσταση, τη σπίθα που θα άναβε τη φωτιά των Επαναστάσεων στον αχυρώνα της Ευρώπης, γεγονός που τελικά συνέβη. Μύθος ότι η Επανάσταση χωρίς τη βοήθεια των ξένων θα επιβίωνε. Χωρίς τη ναυμαχία του 1827 στο Ναυαρίνο, όπου ο ενωμένος στόλος της Ρωσίας, Γαλλίας και Αγγλίας κατατρόπωσε τον αντίστοιχο του Ιμπραήμ και τον ανάγκασε στην ουσία να φύγει για Αίγυπτο, η Επανάσταση είχε σβήσει. Η Στερεά και η Αττική είχαν πέσει, το ίδιο και η Πελοπόννησος πλην Μάνης και αντάρτικου Κολοκοτρώνη και η Ύδρα. Το τίμημα ήταν να μετατραπεί το ανεξάρτητο νεοσύστατο Ελληνικό κράτος σε προτεκτοράτο. Μεγάλη κουβέντα που θα γίνει άλλη φορά.
Συμπερασματικά η Επανάσταση δεν έγινε από τους αγγέλους Έλληνες κόντρα στους διαβόλους Τούρκους. Μια δράκα ανθρώπων με αρετές και πάθη ζήτησε και πέτυχε την ανεξαρτησία της απέναντι σε μια ασθενούσα Αυτοκρατορία. Ιστορία έγραψαν γιατί απλά ήθελαν να ζήσουν την ελευθερία τους σε μια πατρίδα ανεξάρτητη στην οποία θα ήταν πολίτες με δικαιώματα και υποχρεώσεις και όχι ραγιάδες. Σε αυτό το σημείο ας μου επιτραπεί να θεωρήσω αυτή τη στάση πατριωτική.
Δεν θα σας πω για ιστορικές αναλογίες. Εάν υπάρχουν, ας τις αναζητήσει ο καθένας μόνος του. Χρόνια πολλά Ελληνίδες και Έλληνες. Να είμαστε καλά και να παραδώσουμε μια πατρίδα στους απογόνους μας για την οποία δεν θα ντρεπόμαστε. Δεν είναι Επανάσταση και δεν θα γραφτεί ιστορία. Είναι όμως το δικό μας χρέος.
Τα σέβη μου.
Λουκάς Αναγνωστόπουλος
Μου αρέσει η γραφή και η έννοια της παρέας. Οι στιγμές που μοιράζεσαι, οι λέξεις που γίνονται ιδέες και αισθήματα. Οι άτακτες ερριμμένες σκέψεις μου μετατρέπονται σε λέξεις με την ελπίδα ότι ιδέες που μοιράζονται δεν πεθαίνουν ποτέ.
εξαιρετικος