Ο δρόμος της δικής σου καρδιάς
Παλεύοντας με τους δαίμονες που σε κατατρέχουν, τους εφιάλτες που σε ξυπνούν μέσα στη νύχτα και σε τρομοκρατούν, τις Ερινύες που σε κυνηγούν, τις ανασφάλειες που σε πτοούν, γιατρεύοντας ανοιχτές πληγές που αιμορραγούν, με αλήθεια για πυξίδα, περηφάνια για συντροφιά κι ελπίδα για οδηγό.
Κι αυτός είναι ένας θρίαμβος που σου ανήκει δικαιωματικά, γιατί τον κέρδισες μόνος…
Η επιτυχία, του να μπορείς να κοιτάς τον εαυτό σου στα μάτια, να τον αναγνωρίζεις και να μην τον φοβάσαι, σου ανήκει…
Είναι η δική σου πανηγυρική νίκη, ενάντια στις αντιξοότητες και τη σκληρή πλευρά της ζωής, που μπορεί να σε λύγισαν, να σ’ έριξαν, να σε διέλυσαν, να σ’ έκαναν να χάσεις το βήμα και την πίστη στον εαυτό σου ίσως, αλλά που δε σε νίκησαν και δε σε σκότωσαν.
Είναι μια νίκη που σου αξίζει, γιατί την κέρδισες τίμια, κτίζοντας πάνω στα συντρίμμια σου, κάνοντας δύναμη τον πόνο και μένοντας πιστός στην αλήθεια σου. Μια νίκη με έπαθλο την αυθεντικότητα και την ισορροπία της ψυχής και της ζωής σου.
Αν τουλάχιστον μια φορά στη ζωή σου έχεις μια τέτοια νίκη, δεν αναγνωρίζεις άλλο τρόπο πια… δεν ακούς κάτι άλλο πέρα απ’ φωνή της δικής σου καρδιάς… δε βλέπεις κάτι άλλο πέρα ότι γεμίζει την ψυχή σου, σ’ εξυψώνει και σε πηγαίνει μπροστά …
Δεν αντιλαμβάνεσαι και δε δικαιολογείς την παραίτηση, τη μιζέρια και την αυτολύπηση… Αυτά είναι μόνο σκόρπιες κι ανόητες τακτικές «δηθενιάς» και «βολέματος» όσων δεν τολμούν ν’ αναλάβουν την ευθύνη της ζωής τους.
Ανούσιες και δειλές τακτικές που δεν καταλαβαίνεις και δεν κατανοείς… Απλά παρατηρείς, συμπάσχεις και οικτίρεις…
Κι όλες οι έριδες της ευθυνοφοβίας, του ψέματος, της υποκρισίας και του ατσαλάκωτου καθωσπρεπισμού, που με δάκρυα στα μάτια, σε καλούν για το καλό σου σα σειρήνες να πας κοντά τους και μόνος στόχος τους είναι, να σε κάνουν να νιώσεις ένοχος, λίγος, τρωτός και άσωτος, χαμένος σε λάθος μονοπάτια και καταδικασμένες επιλογές, ηχούν στ’ αφτιά σου, όλο και πιο μακριά…
Γιατί πολύ απλά, το λίγο και το λάθος για σένα πια, είναι μόνο ότι δε σε καλύπτει, δε σε πληρεί και δεν ομορφαίνει την ψυχή και τη ζωή σου…
Τι κι αν όλα γύρω σου ουρλιάζουν μανιασμένα σαν άγρια θηρία, θέλοντας να σε κατασπαράξουν επειδή τολμάς να είσαι αλλιώτικος και μοναδικός κι αρνείσαι πεισματικά ν’ ανήκεις στην αγέλη τους…
Αν έχεις πιάσει πάτο τουλάχιστον μια φορά στη ζωή σου κι έχεις καταφέρει να βγεις στην επιφάνεια ξανά… έχεις το θάρρος και το θράσος να είσαι διαφορετικός και να τολμάς σθεναρά ν’ ακούς τη δική σου φωνή…
Γιατί ο δρόμος της δικής σου καρδιάς, είναι πια για σένα ο μόνος δρόμος και είναι μονόδρομος…
Μαρία Κουγιουμτζόγλου
