Θάνατε μην περηφανεύεσαι τον δυνατό.
Τα αγρίμια φοβήθηκαν και σώπασαν.
Ο ήλιος κατάπιε την περηφάνια του.
Η γη βούλιαξε και μαράθηκαν τα λουλούδια της.
Οι παπαρούνες ντράπηκαν και έσκυψαν μαραμένες.
Το χώμα βάφτηκε κόκκινο από το Άγιο αίμα.
Τα πουλιά κρύφτηκαν και τα ποτάμια σταμάτησαν να τρέχουν.
Η θάλασσα ξέρασε μαύρο κύμα στην αμμουδιά.
Απο τις κορυφές των βουνών άρχισαν να τρέχουν δάκρυα.
Μα όλα αυτά δεν συνέβησαν από σένα.
Μην καυχιέσαι θάνατε.
Εσύ μπορείς να υποσχεθείς μόνο την ακαμψία και την παγωμάρα σου.
Η κραυγή όμως Εκείνης της Μάνας σκοτώνει καλύτερα από εσένα.
– Θάνατε μην περηφανεύεσαι –
Μπέττυ Κούτσιου
Ονομάζομαι Μπέττυ Κούτσιου Έχω την ευλογία να γράφω..
Γράφω γιατί είναι η ανάγκη μου μαζί με τις ανάσες που παίρνω.
Δεν τις μετράω σε οξυγόνο αλλά σε λέξεις.
Γράφω γιατί αλλιώς δεν θα είχα πού να ακουμπήσω.Θα αιωρούμουν στο κενό.Τώρα ακουμπάω στα χαρτιά και τα μολύβια μου.
Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούνε και αυτές.
Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω.
Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ.
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.
