Η ελπίδα δεν χάνεται ποτέ
Ένα ποντικάκι κάποτε παρατηρούσε μία κάμπια η οποία περπατούσε επάνω σε ένα δέντρο. Ξαφνικά, το σώμα της άρχισε να αλλάζει και μέσα από αυτό ξεπήδησε μία πανέμορφη πεταλούδα! Μετά τη μεταμόρφωση, άνοιξε τα φτερά της και πέταξε μακριά αφήνοντας πίσω τον παλιό εαυτό της.
Το ποντικάκι τότε, αφού είδε την αλλαγή, άρχισε να παραπονιέται.
-Αχ, πόσο θα ήθελα και εγώ να είμαι κάτι ομορφότερο, πόσο θα ήθελα να φυτρώσουν και στο δικό μου κορμί φτερά και να πετάξω μακριά κοιτώντας τα πάντα από ψηλά. Πόσο θα ήθελα να αλλάξω και εγώ για λίγο, αλλά τόσα χρόνια που περιμένω ένα σημάδι για μία βελτίωση, η ζωή δε μου έχει δώσει καμία ελπίδα.
Μετά από λίγη ώρα, άρχισε πάλι να παρατηρεί ένα περίεργο πλάσμα που ήρθε κοντά του, το οποίο όμως έμοιαζε με εκείνο με τη διαφορά πως είχε και φτερά! Ήταν μία νυχτερίδα! Το ποντικάκι μόλις το είδε τρελάθηκε, δε γνώριζε πως υπήρχαν πλάσματα που έμοιαζαν με εκείνο και είχαν φτερά ώστε να μπορούν να πετάνε ψηλά.
-Απίστευτο! αναφώνησε τότε. Λες να φυτρώσουν άραγε φτερά και στο δικό μου κορμί και να πετάξω και εγώ για λίγο μακριά από όλα; Να μη χάνω την ελπίδα μου λοιπόν, για όλα τα πλάσματα μπορεί να υπάρξει η ευκαιρία να γίνει η ζωή τους καλύτερη..
