Τα φιλιά μου, Κάρμα.
Αγαπούλα μου γλυκιά καλώς σε βρήκα και πάλι. Με θυμάσαι αλλά νόμιζες πως είχες ξεμπερδέψει μαζί μου. Με είχες κλείσει σε κουτάκια και με είχες παραχώσει εκεί κάνοντας πως δεν με γνώρισες ποτέ. Αλλά εγώ θυμόμουν και δεν έπαψα να υπάρχω. Όσα περήφανα λογάκια κι αν είχες πει. Όμως να που είμαι ξανά εδώ και φέρνω πράγματα μαζί μου.
Αναμνήσεις, συναισθήματα κι άλλα πολλά. Είχες πει πως τα ξέχασες, όμως στεκόμουν βουβό περιμένοντας. Αλλά πιάστηκα να περιμένω εκεί στο υποσυνείδητο σου και είπα να σε ταρακουνήσω λίγο. Φυσικά χωρίς να κάνω πολλά πράγματα. Ένα τσακ από εκεί που δεν το περίμενες, αρκούσε. Η ταινία κάπως έτσι άρχισε να ξαναζωντανεύει και η απόλαυση να σε παρακολουθώ στο αντίκρισμα της ήταν ασύλληπτη.
Σάστισες και οι αντιδράσεις ήταν ολόιδιες, όπως τις θυμόμουν. Πλάκα είχες. Τώρα προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι δεν είναι δυνατή η ύπαρξη μου, αλλά μάταιος κόπος. Επέστρεψα σου λέω και το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να με αποδεχτείς. Απόλαυσε το κουκλίτσα μου. Ποτέ κανείς δεν γλίτωσε από μένα και πάντα κάποια στιγμή επιστρέφω για να το θυμίσω. Είμαι εδώ και επέστρεψα πιο δυνατό από ποτέ.
Τα φιλιά μου, Κάρμα.
Χριστίνα Ρογκάκου