Παράταιρος με τους καιρούς μας
Χαίρετε. Αμαρτία εξομολογουμένη ουκ έστι αμαρτία λένε από αρχαιοτάτων χρόνων και κάτι θα ξέρουν παραπάνω. Νιώθω παράταιρος με αυτή την εποχή. Δεν είναι ότι δεν προσπαθώ, ούτε διακατέχομαι από πνεύμα ελιτισμού. Απλά σε άλλα κύματα εκπέμπουν οι καιροί που οι δικές μου κεραίες αδυνατούν να συλλάβουν.
Περπατώντας στο δρόμο ή μετακινούμενος με τα μέσα μεταφοράς μου αρέσει να παρατηρώ πρόσωπα και βλέμματα. Μέρα με τη μέρα, αυτό που βλέπω σε όλο και περισσότερους είναι λαχανιασμένες ψυχές να τρέχουν να προλάβουν τα βήματα της καθημερινότητας. Σκυθρωπά πρόσωπα, μελαγχολικά βλέμματα, σκοτισμένα μυαλά ανάμικτα σ’ ένα χαρμάνι ανημποριάς και πίεσης. Το ανέμελο γέλιο σπανίζει τόσο που σχεδόν ξαφνιάζομαι όταν πέφτω πάνω του. Σα να έγινε το απαγορευμένο μήλο σ’ ένα παράδεισο εφιαλτικό. Δεν έχω αυταπάτες ότι ένα χαμόγελο θα θάψει τους αφέντες και τους δαίμονες της ζωής μας, συνεχίζω όμως να πιστεύω ότι το χαμόγελο τους αποτρέπει από το να θάψουν εμάς.
Αχαλίνωτη η πληροφόρηση και τα διαδώστε. Γνώσεις ανέξοδα κατεκτημένες με το πάτημα ενός κουμπιού και την πεντάλεπτη ανάγνωση ενός άρθρου. Οι κραυγές και τα εύκολα συμπεράσματα συναγωνίζονται την βεβαιότητα ότι κατέχεις την απόλυτη γνώση. Τι διάολο; Η αμφισβήτηση και ο χρόνος απαραίτητοι σπόροι για να καρπίσει η όποια γνώση ξαφνικά εκμηδενίστηκαν. Είμαι της παλιάς σχολής. Θέλω χρόνο να διαβάσω κάτι και ακόμα περισσότερο χρόνο να το κατανοήσω και να το μάθω. Η ταχύτητα με τρομάζει. Πληροφορίες, θεωρίες και γνώμες εμφανίζονται με την ταχύτητα του ήχου για να εξαφανιστούν, να διαψευστούν και να αντικατασταθούν με την ταχύτητα του φωτός. Έχω επιθυμήσει την ανθρώπινη ταχύτητα.
Είναι η εποχή του καταναλώνω άρα υπάρχω. Η εποχή που η επιτυχία και η ευτυχία μετριέται με το μέγεθος. Πολλά λεφτά, πολλές σχέσεις, πολύ σεξ, πολλά ταξίδια, αμέτρητοι διαδικτυακοί και προσωπικοί φίλοι και ακόμα περισσότερα check in σε μαγαζιά και μέρη ορίζουν το μέγεθος της επιτυχημένης και ευτυχισμένης ζωής. Εμένα πάλι μ’ έφαγαν οι αρχαίοι. «Οὐκ ἐν τῷ πολλῷ τὸ εὖ, ἀλλ᾿ ἐν τῷ εὖ τὸ πολύ» και αν για τη τσέπη μου φρόντισε η κρίση να την ξαλαφρώσει από έγνοιες, για τα υπόλοιπα υπεύθυνος είμαι εγώ. Δεν μετράω τη ζωή μου βάσει του συνόλου των στιγμών και των εμπειριών αλλά βάσει της μοναδικότητας και της αλήθειας που κρύβει η κάθε στιγμή που επέλεξα να περάσω με λίγους και καλούς.
Είναι η εποχή του όσα περισσότερο δείχνω τόσο περισσότερους θαυμαστές και θαυμάστριες έχω. Κατακλυσμός από γυμνά ή ημίγυμνα, καλογυμνασμένα κορμιά σε διάφορες στάσεις προς συλλογή likes και πιστών ακολούθων. Δεν είμαι σεμνότυφος, ούτε και σκανδαλίζεται η ηθική και η σκέψη μου. Έχω άλλη θεώρηση της ομορφιάς και του πόθου. Για μένα ο πόθος βασίζεται στην απόκρυψη και την φαντασία. Εκεί που κραυγάζει η ματαιοδοξία, σωπαίνει η δικιά μου επιθυμία.
Δεν εξωραΐζω το παρελθόν. Πιθανώς και σε άλλες εποχές παράταιρος θα ήμουν. Ούτε και θεωρώ καμιά ιδιαίτερη μαγκιά να πηγαίνεις κόντρα στο κυρίαρχο ρεύμα. Απλά συμβαίνει και αφού συμβαίνει κοίτα να το υποστηρίξεις όσο πιο τίμια μπορείς.
Τα σέβη μου.
Λουκάς Αναγνωστόπουλος
Μου αρέσει η γραφή και η έννοια της παρέας. Οι στιγμές που μοιράζεσαι, οι λέξεις που γίνονται ιδέες και αισθήματα. Οι άτακτες ερριμμένες σκέψεις μου μετατρέπονται σε λέξεις με την ελπίδα ότι ιδέες που μοιράζονται δεν πεθαίνουν ποτέ.
