-Τα σπίτια γίνονται όμορφα με χαρούμενα παιδιά –
Αφήστε τα παιδιά σας να λερωθούνε και να λερώσουνε.
Αφήστε τα να χαλάσουνε τα μαξιλάρια στον καναπέ και το κάλυμα.
Αφήστε τα αν σας λεκιάσουν το τραπεζομάντηλο με σάλτσα και μην τρέχετε σαν υστερικές να αγκαλιάζετε δέκα ventex μαζί.
Κάποτε δεν θα έχετε κανέναν να σας χαλάσει το πολύ όμορφο στρωμένο σας σαλόνι.
Θα παρακαλατε να σας στραβώσει κάποιος το τραπεζομάντηλο και να σας χύσει λίγο γάλα πάνω του.
Κάποτε θα εύχεστε να είχατε δέκα λερωμένες μπλουζίτσες να τρίψτε, από το άδειο πλυντήριο που δεν θα γεμίζει από τα δικά σας ρούχα.
Κάποτε θα παρακαλατε να έρθει ο γιός σας στο σαλόνι να δει μια ταινία μαζί σας, που τότε του φωνάζατε για τα παπουτσάκια του.
Τώρα θα εύχεστε να έρθει και ας έφερνε και τα περσινά του σπορτεξ μαζί.
Θα μαγειρεύετε και θα τρώτε μόνη μετά από εικοσιπέντε τηλέφωνα που θα του κάνετε. Όλο θα έχει δουλειά και όλο δεν θα έρχεται.
Θα εύχεστε να ήτανε εκεί μαζί σας και ας θύμιζε η κουζίνα πεδίο μάχης απο τις σκανταλιές του.
Αφήστε τα παιδιά σας να τρέξουνε μέσα στο σπίτι και να φωνάξουν.
Κάποτε θα είναι τόσο σκληρή αυτή η σιωπή που θα ανοίγετε τις πόρτες να ακούτε τα παιδιά των άλλων που παίζουνε στα απέναντι μπαλκόνια για να μην νιώθετε μόνη.
Η ζωή και τα όμορφα χρόνια της αθωότητας περνάνε τόσο γρήγορα, που όταν ανοίξεις τα μάτια σου μια μέρα βλέπεις τον γιό σου να ξυρίζετε και την κόρη σου να βγαίνει ραντεβού.
Στην επόμενη πράξη όμως δεν θα μένουνε σε αυτό το σπίτι μαζί σου.
Στην επόμενη σκηνή θα τους παίρνεις τηλέφωνο να δεις τι κάνουνε σπίτι τους.
Θα κοιτάζεις τον πολύ όμορφο στρωμένο καναπέ σου και θα εύχεσαι.
Ας έπεφταν κάτω όλα τα ποπ κορν από το μπωλ που τρώγατε κάποτε μαζί βλέποντας ταινίες όπως κάνατε παλιά και δεν θα τα ξανά μάλωνες ποτέ πια.
Ευτυχισμένο σπιτικό δεν είναι το καθαρό και τακτοποιημένο.
Χαρούμενο είναι εκείνο που αντηχούν γέλια από τις σκανταλιές των παιδιών σας.
Γιαυτό να ζείτε δίπλα τους μέσα στο σπίτι όχι από πάνω τους φωνάζοντας.
Ξέρω ότι είναι δύσκολο να το καταλάβουμε όταν το βιώνουμε.
Ίσως όμως όταν το συνειδητοποιήσουμε να μην υπάρχει κάποιος γύρω μας να κάνει λίγο φασαρία.
Έτσι..
Για να νιώσουμε πάλι και εμείς λίγο παιδιά.
–Τα σπίτια γίνονται όμορφα με χαρούμενα παιδιά –
Μπέττυ Κούτσιου
Ονομάζομαι Μπέττυ Κούτσιου Έχω την ευλογία να γράφω..
Γράφω γιατί είναι η ανάγκη μου μαζί με τις ανάσες που παίρνω.
Δεν τις μετράω σε οξυγόνο αλλά σε λέξεις.
Γράφω γιατί αλλιώς δεν θα είχα πού να ακουμπήσω.Θα αιωρούμουν στο κενό.Τώρα ακουμπάω στα χαρτιά και τα μολύβια μου.
Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούνε και αυτές.
Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω.
Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ.
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.
