Ένας αλλιώτικος έρωτας
Κοιτάζω μια φωτογραφία σου και φοβάμαι.
Φοβάμαι μήπως γυρίσουνε οι λέξεις και με εκδικηθούν, που έγραψα πάνω σε εκείνες για σένα.
Διστάζω μήπως δεν έπρεπε να ματώνω τα μάτια μου κοιτώντας σε.
Ίσως δεν έχω αυτό το δικαίωμα.
Γυρίζω στον εαυτό μου και λέω, ένας άνθρωπος είναι σαν όλους τους άλλους.
Όμως όχι.
Δεν είσαι σαν όλους τους άλλους.
Δεν θα επιτρέψω ποτέ στον εαυτό μου, να σε αντικρίσω σαν όλους τους άλλους.
Για σένα έμεινε δίχως μπλε η θάλασσα, γιατί το ξέχασε μέσα στα μάτια σου.
Για σένα έχασε η δύση το πορφυρό της χρώμα, επειδή άφησε όλο το κόκκινο στα χείλη σου.
Για σένα έδυσε ο χρυσός ήλιος με ντροπή πίσω από τα βουνά, όταν ζωγράφισαν με το δικό του χρώμα, νεράιδες τα μαλλιά σου.
Για σένα ξόδεψε η ανατολή όλη την λάμψη της, γιατί φοβήθηκε μήπως χαμογελάσεις και την κλέψεις.
Δεν είσαι σαν όλους τους άλλους.
Ποτέ δεν θα γίνεις ένας από αυτούς.
Γιατί όταν βλέπω το χαμόγελο σου, μπορώ να αντέξω όλου του κόσμου την ασχήμια.
Όταν βλέπω τα μάτια σου, δέκα γαλάζιοι ουρανοί γεννιούνται πάνω από την απελπισία μου.
Όταν κλείνεις τα μάτια σου μαραζώνω.
Μόλις σε ακουμπάω καίγεται η σάρκα μου.
Όταν δεν με φιλάς μένω ξεσκέπαστη.
Σαν με ξυπνάς ανασταίνομαι.
Μπέττυ Κούτσιου
Ονομάζομαι Μπέττυ Κούτσιου Έχω την ευλογία να γράφω..
Γράφω γιατί είναι η ανάγκη μου μαζί με τις ανάσες που παίρνω.
Δεν τις μετράω σε οξυγόνο αλλά σε λέξεις.
Γράφω γιατί αλλιώς δεν θα είχα πού να ακουμπήσω.Θα αιωρούμουν στο κενό.Τώρα ακουμπάω στα χαρτιά και τα μολύβια μου.
Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούνε και αυτές.
Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω.
Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ.
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.
