Όσα δεν είπαμε ένα χρόνο!
Και τώρα που άλλη μια σεζόν τελειώνει. Ώρες πριν να ξεχυθείτε σε ακρογιαλιές και σε μπαράκια κάνοντας το καλοκαίρι για άλλη μια φορά δικό σας, ελάτε να πούμε και δύο αλήθειες. Να τις πούμε τώρα που ένας ολόκληρος χρόνος μας έφερε ακόμα πιο κοντά.
Είμαι σίγουρος πως με τη σκέψη σας οι περισσότεροι έχετε ήδη φύγει. Πολύ καλά κάνατε. Είναι φυσιολογικό και απόλυτα υγιές. Εικόνες από παραλίες, ξενύχτια και διασκέδαση κάθε είδους σκάνε σαν πυροτεχνήματα στο μυαλό σας στο άκουσμα των λέξεων “καλοκαίρι” και “διακοπές”.
Προσωπικά όμως, οι ημέρες αυτές έχουν πάψει να είναι οι αγαπημένες μου. Οι καλοκαιρινές διακοπές έπαψαν να αποτελούν το ετήσιο κίνητρό μου από τότε που μπήκατε στην καθημερινότητα μου εσείς. Για την ακρίβεια, το μόνο πράγμα που εύχομαι τέτοιο καιρό κάθε χρόνο, είναι να περάσει όσο γίνεται πιο γρήγορα.
Γιατί; Γιατί η συναναστροφή μαζί σας έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Γιατί θα πρέπει να στερηθώ αυτή την καθημερινή μας “τριβή”, η οποία μου προσφέρει φρεσκάδα, αισιοδοξία και μια πιο ψύχραιμη εκτίμηση των πραγμάτων.
Γιατί μέσα από τα αγνά και ανεπιτήδευτα μάτια σας μπορώ και βλέπω τον κόσμο που ονειρεύτηκα κι εγώ, όταν ακόμη έκανα τα πρώτα μου βήματα εκεί έξω. Τότε που η διασκέδαση ήταν τρόπος ζωής, η ξεγνοιασιά ο μόνος μου στόχος, και οι καλοκαιρινές διακοπές ο πιο σίγουρος τρόπος για την επίτευξή του.
Γιατί πολύ απλά, μόνο μαζί σας το δικαίωμα μου στο όνειρο μετατρέπεται και πάλι σε υποχρέωση. Εσείς θεραπεύετε το πληγωμένο παιδί μέσα μου και το διατηρείτε άφθαρτο μέσα σε μια κυνική και απίστευτα βλαβερή ρουτίνα.
Η ώρα έφτασε λοιπόν. Αποβάλλετε από τη ζωή σας τον χρόνο και το πρόγραμμα, ξεκουραστείτε και στοιβάξτε “θέλω” και άσχημες εμπειρίες παρέα με περσινά βιβλία και τσάντες σχολικές. Ανανεώστε το ενδιαφέρον σας για το κάθε τι και μαζέψτε δυνάμεις να αντιμετωπίζουμε μαζί μια νέα χρονιά.
Εγώ θα περιμένω και πάλι το Φθινόπωρο. Θα το καρτερώ με ανυπομονησία να έρθει και να ξαναδώσει ζωή στη συμβιβασμένη μου καθημερινότητα. Να ντύσει με ήχους, εικόνες και όμορφα συναισθήματα τα κρύα απογεύματά μου και να μου θυμίσει για άλλη μια φορά, ότι το παιδί μέσα μας μεγαλώνει μόνο όταν το πείσουμε εμείς ότι μεγάλωσε.
Εσείς κοιτάξτε να περάσετε όσο γίνεται καλύτερα! Είτε σας δω τον Σεπτέμβριο, είτε ο κύκλος σας στον αθλητισμό κλείνει κάπου εδώ, εγώ θα σας καμαρώνω από μακριά. Θα σας παρακολουθώ να εξελίσσεστε και να ξεχωρίζετε, ακολουθώντας ο καθένας τον δικό του μοναδικό δρόμο, επιτυγχάνοντας σε οτιδήποτε με το οποίο θα καταπιαστεί.
Γιατί κακά τα ψέματα, τα καλύτερα αξίζετε όλοι σας και μονάχα σε αυτά να αρκεστείτε.
Καλό καλοκαίρι μάγκες! Εις το επανιδείν!
Χατζηκυριάκου Παντελής
Ονομάζομαι Χατζηκυριάκου Παντελής και είμαι από τη Θεσσαλονίκη. Αν και λογιστής στο επάγγελμα, η σχέση μου με τους αριθμούς παρέμεινε τυπική.
Στα 29 μου χρόνια, κοιτάζοντας πίσω μου με θυμάμαι από μικρό να αποτυπώνω τις σκέψεις και τις ανησυχίες μου δεξιά κι αριστερά. Άλλες φορές σε ένα παγκάκι σε κάποια από τις παιδικές γειτονιές της δεκαετίας του 90’, αργότερα στο περιθώριο των σχολικών μου βιβλίων, στη συνέχεια σε κάποιο αμφιθέατρο της σχολής μου κι έπειτα σε ένα τεφτέρι που με συντρόφευε καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας μου.
Λάθος επιλογές έκανα και θα κάνω πολλές ακόμη. Όλες τους όμως τις έκανα σε συνάρτηση με τον αθλητισμό και τη γραφή. Αυτά ήταν το οξυγόνο μου. Η εκτόνωση του σώματος και του πνεύματος μου. Οι μόνες σταθερές αξίες σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο που μου θύμιζαν ποιος είμαι και τι θέλω.
Μέσα από αυτήν εδώ τη στήλη, θα πορευτούμε παρέα με αναλύσεις απόψεων, προσωπικές ανησυχίες, εξορμήσεις στην επικαιρότητα και καταθέσεις ψυχής.
Κυρίες και κύριοι, καλό μας ταξίδι!
