Την κακομοιριά και τον καρμίρη κανένας δεν αγάπησε
Ξημερώνει ο Θεός την μέρα του και ένεκεν του ότι ζούμε στην πιο ηλιόλουστη χώρα του κόσμου όλα είναι λαμπερά και όμορφα. Το καλοκαιράκι πλησιάζει, η θερμοκρασία όσο πάει και ανεβαίνει και όλα αρχίζουν και μοιάζουν πιο αισιόδοξα…!! Και να που κάποιες φωνούλες θα ακουστούν και θα πουν όπα όπα χαλάρωσε, ήθελα να’ ξέρα που την βρίσκεις την όρεξη.. Μάλιστα! Δεν μπορεί να τα έχω ακούσει μόνο εγώ αυτά, αλλά κι εσύ και οι άλλοι που έχουν την τάση να χαμογελάνε ότι και να συμβαίνει. Μα κι αν αυτό μοιάζει δύσκολο μερικές φορές, το προσπαθούν με νύχια και με δόντια..
Αλλά για στάσου, αυτά τα κάκιστα μουρμουρητά και οι γκρίνιες από που προέρχονται;; Σίγουρα όχι από τους fan του «Δες την φωτεινή πλευρά της ζωής». Αυτούς τους λάτρες της μουρμούρας θα τους συναντήσεις συχνά γύρω σου, θα τους ακούσεις να παραπονιούνται για τα άπαντα, να κλαίνε την άτιμη την μοίρα τους σε καθημερινή βάση και να περιμένουν σχεδόν με καρτέρια την χειρότερη συμφορά.. Λες και την επιδιώκουν την γκαντεμιά και την κακοτυχία απλά για να έχουν κάποιον λόγο να κλαίγονται ρε παιδί μου! Έχω φτάσει στο σημείο να το πιστεύω σθεναρά αυτό.
Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που όποια στιγμή και να τους συναναστραφείς θα δεις μόνιμα την έκφραση της δυστυχίας σχηματισμένη στο πρόσωπο τους. Αυτοί και που όλα τα καλά να τους έρθουν στον δρόμο τους, αντί να τα χαρούν θα σκεφτούν κι αν τα χάσω; Ηθελημένα δεν πρόκειται να ευχαριστηθούν με τίποτα, ακόμα και την γη και το φεγγάρι να τους κατεβάσεις, αυτοί πιστοί εκεί στην κακομοιριά τους. Λες και την βρίσκουν έτσι.. Δεν μπορούν να διανοηθούν πως στην ευχή, υπάρχουν και αυτοί, οι άλλοι, οι παλαβοί που κυκλοφορούν συνεχώς με το χαμόγελο κολλημένο στα χείλη ότι και να συμβαίνει. Τους θεωρούν εύκολα «αναίσθητους» και «χαζοχαρούμενους». Απορούν μαζί τους και τους κοιτάνε σαν εξωγήινους.
Όμως ρε φίλε, δεν είναι παράλογοι, ούτε παρτάκηδες γιατί δεν δέχονται να μπουν στον «μαγικό κόσμο του καρμίρη». Απλά δεν θέλουν να σπαταλιούνται και να χάνουν την ζωούλα τους γκρινιάζοντας για τα πάντα. Απολαμβάνουν την κάθε στιγμή τους και ονειρεύονται συνεχώς για το καλύτερο. Πολλοί από αυτούς έχουν περάσει μεγάλους πόνους και δυστυχίες, έχουν βουλιάξει μα έχουν ξανασηκωθεί.. Έχουν ζήσει δυσκολίες, αλλά δεν τους επέτρεψαν να τους πατήσουν. Κουλό ε;;; Ακατανόητο ίσως..
Αλλά εσύ καλό μου πλάσμα, που έχεις κάνει την μοίρλα δεύτερο δέρμα σου, έχεις αναρωτηθεί πόσο κουραστικός γίνεσαι; Πόσο ανυπόφορο είναι μερικές φορές, όταν λες σε κάποιον « πως είσαι;…. μια χαρά μου φαίνεσαι!!», να σου απαντά « τι μια χαρά..;; χάλια που το είδες το ωραίο;;» και να ακολουθεί στην συνέχεια ένα ατελείωτο μουρμουρητό… Ωχ Παναγία μου!! Δεν παλεύεται! Παρ’ το χαμπάρι και ξεκόλλα..
Είναι τόσο μικρή η ζωή ζήσε την, απόλαυσε τις στιγμές που σου προσφέρει μαζί με τους γύρω σου. Μην προσπαθείς να τους βυθίσεις και αυτούς μέσα στην κατήφεια και τη δυστυχία. Κοίτα τι χάνεις, βλέποντας τα όλα μαύρα.. Τα όμορφα έρχονται μόνο όταν τα προκαλείς και παλεύεις για αυτά. Η μαγκιά είναι στον αγώνα και όχι στην στασιμότητα.. Ξεκουνήσου λοιπόν και την επόμενη φόρα που θα συναντήσεις κάποιον προσπάθησε να του προσφέρεις το πιο όμορφο χαμόγελο σου και πίστεψε με όλα θα γίνουν καλύτερα. Κι αν δεν γίνουν με τη μια, στο χέρι σου είναι να τα δημιουργήσεις..
Χριστίνα Ρογκάκου
"Καταγόμενη από την Μάνη θεωρητικά θα έπρεπε να έχω ένα δυναμικό χαρακτήρα, κάτι όμως που πάντα έρχεται σε σύγκρουση με τα χαρακτηριστικά του ζωδίου μου “Καρκίνου”. Αθεράπευτα ρομαντική και ονειροπόλα!! Με μια ροπή προς τα ρίσκα και φανατική ακόλουθος της τάσης για την απόκτηση του άπιαστου. Πάντα λάτρευα το να γράφω μιας και με αυτόν τον τρόπο μπορούσα να εκφράσω πάντα τις σκέψεις μου πολύ καλύτερα από το να χρησιμοποιώ τα λόγια! Ερωτευμένη με την ζωή και ανοιχτή στο ότι μπορεί αυτή να μου δώσει."
